Muziek en de natuur geven me energie

ACHTERHOEK - Het was een sprong in het diepe. Als dirigent van professionele opera- en theatergezelschappen in Duitsland begeleidde Merijn van Driesten al vele producties. Een amateurkoor was nieuw voor hem. Bijna één jaar staat hij nu op de bok voor het Achterhoeks Bachkoor en op 9 maart volgt het eerste grote concert, mét orkest, in de Jacobskerk in Winterswijk. Een gesprek met deze bevlogen en energieke dirigent.

Door Sis Huiskamp

Eén ding is zeker volgens Merijn. Een beroepskoor werkt heel anders dan een amateurkoor. “Je hebt niet gelijk door hoe alles gaat”, zegt hij. “Bij beroepskoren bepaalt de leiding van het theater wat op het programma staat en werk je, vaak in korte tijd, naar het totale eindresultaat toe. Maar dit koor bepaalt de muziekkeuze mede zelf en ik moet bedenken welk repertoire geschikt is. Ik weet nu, na bijna een jaar, wat het koor goed aankan en waar we aan moeten werken. Je denkt als dirigent meer vanuit ‘onderweg’. Wat is het meest zinvol en waar heb je het meeste aan? Daarin leer ik nog steeds. Ik vind het ontzettend leuk. Veel lieve mensen, toegewijd en positief.” 

“In de samenwerking tussen het Achterhoeks Bachkoor en barokorkest La Sorpresa heb ik buitengewoon veel vertrouwen. Het concert in maart, met het Requiem van Cherubini en werken van Mendelssohn, Mozart en Schubert, nadert nu snel. La Sorpresa begeleidde ook de Mattheus Passion in Zieuwent. Zij hebben een goede formule, namelijk om jonge (barok)musici samen te brengen met ervaren muzikanten. Zo doen ze ervaring op. Voor ons is dit een mooie kans om het samen met professionals te doen. We verwachten dat het orkest het koor zal helpen om er het allerbeste van te maken.”

Over het Requiem
“In mijn theatertijd in Bielefeld heb ik de opera Médée gedaan, ook van Cherubini. Een stuk waarin Maria Callas in de vijftiger jaren de titelrol zong. Ik vond het geweldig aansprekende en dramatische muziek. Ik was meteen verkocht toen uit het koor dit voorstel naar voren kwam. Wat het zo mooi maakt, is dat het ongelooflijk suggestieve muziek is. Dat dramatische, dat je ook in het Requiem van Mozart ervaart. Maar daarnaast worden drie van de zeven delen uitsluitend door de lage strijkers begeleid. Dat geeft een heel bijzondere klank en daar is Cherubini goed in. De sfeer die hij weet te tekenen met muzikaal niet erg ingewikkelde middelen; het is zo meeslepend en gedurfd. Zo is ook het einde heel bijzonder. Het wordt zachter en zachter en verdwijnt in het niets. Dan rest nog alleen de stilte van het graf. De tombe gaat dicht. Het moet spectaculair zijn geweest toen dit de eerste keer werd uitgevoerd. Het is fantastisch om dit stuk in zo’n mooie kerk als de Jacobskerk te kunnen uitvoeren.”

“De rest van het programma is om dit stuk heen gebouwd. Cherubini werd door tijdgenoten als Beethoven, Berlioz en Mendelssohn zeer bewonderd. Zijn Requiem is ook ter ere van Beethovens nagedachtenis uitgevoerd. En Mendelssohn, wiens ‘Verleih uns Frieden‘ (1831) en ‘Wie der Hirsch schreit‘ (1837) wij uitvoeren, dirigeerde Cherubini´s Requiem in 1834 in Düsseldorf.”

‘Fantastisch
om dit stuk
in zo’n mooie
kerk uit te
voeren’

Zoon van beroemde vader
Merijn van Driesten, zoon van de bekende dirigent en violist Roelof van Driesten, komt uit een muzikaal nest. Zijn vader was tweede concertmeester in het Rotterdams Philharmonisch Orkest, en groeide door tot dirigent. Hij overleed twee jaar geleden. Ook Merijns grootouders zaten in de muziek. Merijn is opgeleid als pianist en is afgestudeerd bij Jan Wijn in Amsterdam. Hij speelt sinds kort ook Argentijnse tangomuziek met een ensemble. Nadat hij al jaren als pianist en docent had gewerkt, is hij in Hamburg ook directie gaan studeren. In de boerderij in Geesteren, waar Merijn met zijn partner, dochters en zijn moeder woont, klinkt veel en vaak muziek. Ook de dochters zetten hun eerste muzikale stappen. De oudste speelt viool en de jongste is pas begonnen met cello.

Buiten bezig zijn
Er is nog tijd over, want naast muziek maken en dirigeren werkt Merijn ook in de natuur. Als zelfstandige heeft hij beheerstaken voor Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer en de Landschappen. “Het begon toen ik werd gevraagd om te helpen met de bestrijding van exoten. Daar ben ik in blijven hangen. Bomen planten en buiten bezig zijn, dat is heel fysiek werk”, zegt hij. “Een mooi tegenwicht. Mijn werk in het bos begint om half acht en ik kom moe thuis. Dat is wat anders dan de theaterwereld, waar een werkdag pas om tien uur begon. In 2021 heb ik te voet een wandeltocht gemaakt van de Noordzee naar de Pyreneeën. Nadat ik met mijn werk aan het Theater Bielefeld was gestopt wilde ik mentaal en fysiek weer fit worden, en opnieuw verbinding maken met mezelf en met de natuur. Zowel muziek als de natuur geven me energie.”