José Wentink na vierenveertig jaar 'juf af'

WINTERSWIJK - Ze heeft de pensioengerechtigde leeftijd nog niet bereikt maar toch kiest kleuterjuf José Wentink voor vervroegd pensioen. Na vierenveertig jaar in het vak waarvan maar liefst veertig jaar bij basisschool De Vlier vindt ze het mooi geweest. Niet dat ze het niet leuk meer vindt of het niet meer naar de zin heeft. "Dat zeker niet, ik was met net zo veel plezier doorgegaan, maar mijn man gaat met pensioen en ik wil graag met hem van ons pensioen genieten." Afgelopen woensdag namen collega's, kinderen en ouders afscheid van de honkvaste juf.

Door Sander Damen

Wentink startte haar carrière vierenveertig jaar geleden op een basisschool in Bocholt. "Ik werkte op zaterdag als hulp in een bloemenzaak in Bocholt", vertelt ze. "Als het rustig was, leerde ik voor mijn opleiding tot kleuterjuf. Een non van de basisschool vroeg aan mij 'Waar leer je toch voor?'. Toen ik zei dat ik kleuterjuf wilde worden zei ze direct: 'Als je klaar bent, mag je bij ons komen werken'. De Nederlandse opleiding stond toen hoog aangeschreven."

Ouderwetse juf
Na twee jaar Bocholt en twee jaar Sint Jozefschool startte ze als kleuterjuf bij De Vlier waar ze veertig jaar later dus afscheid neemt. Een ouderwetse kleuterjuf, zo noemt Wentink zichzelf, maar wel een die veranderingen omarmt. "Veranderingen verrijkten mijn loopbaan", zegt ze. "Er is zoveel veranderd, van kleuterschool naar basisschool, de digitalisering, ons nieuwe gebouw en natuurlijk de keuze die we als team voor het Daltononderwijs hebben gemaakt." Maar ook de kinderen zijn veranderd, merkt Wentink. "Als kleuters nu in groep 1 komen, is hun niveau al veel hoger dan vroeger. Ik hoef ze niks over kleuren uit te leggen en vaak kennen ze bepaalde letters al. Dat was vroeger wel anders. Ik denk dat het komt door computers, televisieprogramma's en media."
Wat niet veranderd is, is de aard van de kleuters is haar ervaring. "Ik vind het belangrijk dat kinderen veel spelen en dat doen ze nog steeds heel graag", zegt Wentink. "Ook hun enthousiasme is nog altijd groot. Kleuters maken mij vrolijk, ze hebben altijd zin en dat maakt mij ook blij. Ik vind het ook heel mooi te zien hoe kinderen zich ontwikkelen in de kleuterklas."

Duobaan
De liefde voor kleuters en het vak van kleuterjuf is een reden dat Wentink het zo lang heeft volgehouden. De regelmatige verandering een andere. "Daarnaast vind ik het gewoon fijn op school", vertelt ze. "We hebben een ontzettend leuk team en een vooruitstrevende directeur."
Wentink heeft gedurende haar carrière altijd opengestaan voor veranderingen. Daar werkte ze actief aan mee. Zo was ze de eerste kleuterjuf in Winterswijk die in een duobaan werkte. "De invoering van het Daltononderwijs in 2008, de introductie van Beweegwijs, de keuze voor drie dagen in de week alleen fruit en groente eten, Engelse les in alle klassen, het werken met tutors ... ik vind het allemaal geweldig", aldus Wentink.
Minder enthousiast was ze over de werkdruk en de digitalisering. "Ik heb eerlijk gezegd best moeite gehad met het werken met computers," zegt ze. "We moeten van elk kind de vorderingen bijhouden. Gelukkig heb ik jonge collega's die me geholpen hebben wat vaardiger met de computer te worden."

Afscheid
Afgelopen woensdag 4 juli nam de school afscheid van de juf. "Het was een mooie dag", zegt ze. "Eerst aten we met de hele school een gebakje met mijn foto er op. Daar bleek dat mijn kleuters zonder dat ik het wist een musical ingestudeerd hadden. Niemand heeft het verklapt. Dat is toch heel knap!"
Na de musical volgde een buffet met hapjes die de ouders van de leerlingen gemaakt hadden en een presentatie met onder meer een power point waarin haar collega's Wentink op een grappige manier nadeden.
"En 's avonds hebben we met het team, mijn man, zus, zwager en mijn twee zoons met aanhang in Frerikshof gedineerd. In heb enorm genoten", aldus Wentink die ook nog een tafel vol afscheidscadeaus ontving.
Het was nog geen definitief afscheid, want Wentink wil het schooljaar goed afronden en heeft de komende weken nog genoeg te doen. Na de zomer keert ze niet meer terug. Dan is ze geen juf meer en gaat ze zich richten op hobby's als zingen, tennissen, yoga en reizen met haar man. "Ik zal het lesgeven enorm gaan missen", zegt ze. "Het is heerlijk met kinderen te werken, maar na veertig jaar mag je ook wel een keer stoppen. Het is mooi geweest."