Mirjam Schreurs 25 jaar bankwerker bij Huiskamp Carrosseriefabriek

WINTERSWIJK - “Ik vind dit allemaal niks.” Zo. De toon is gezet. Mirjam Schreurs uit Miste staat niet bepaald te popelen om in de krant te komen. Deze week is ze precies 25 jaar bankwerker bij Huiskamp Carrosseriefabriek. “Ik doe gewoon m’n werk. Ik hoef al die aandacht niet.”

Niet met ’t gat op de stoel
Iets met auto’s of iets in de bouw. Dat moest het worden. Mirjam: “Ik kan niet hele dagen met ’t gat op de stoel zitten. Ik moet bewegen. Wat doen.” Ze koos voor Autoschadeherstel aan de Auto Technische School in Apeldoorn. Mirjam: “Mijn ouders moesten een beetje aan het idee wennen; een dochter in de techniek. Maar ja, dat past bij Mirjam. En als ze eenmaal wat wil…” Haar stages liep ze bij Autopalace en bij Huiskamp Carrosseriefabriek aan de Goudvinkenstraat waar ze na het behalen van haar vakdiploma in dienst kwam. Ze was toen negentien jaar.

Het vak leren
Mirjam begon bij Huiskamp Carrosseriefabriek in de autoschadeherstel, rolde al snel door naar de carrosseriebouw en is inmiddels verantwoordelijk voor het lassen van de rvs rouwauto-onderdelen. Mirjam: “Van de oude garde aan de Goudvinkenstraat heb ik heel veel geleerd. Ze hebben mij het vertrouwen gegeven dat ik het kon en ome Joop (Klein Gunnewiek), die inmiddels helaas niet meer onder ons is, heeft met zijn engelengeduld zijn kennis van tiglassen overgebracht. Daar ben ik hem en de rest van het team heel dankbaar voor.”

Geduldige hand
Met geduld, precisie en een vaste hand last Mirjam tegenwoordig bloemenrekken, kleppen, kleine kransjes, hangrepen en andere producten waarbij een hoogwaardige afwerking erg belangrijk is. Mirjam: “Het zijn allemaal dingen die direct in het zicht zijn, dus dat móet gewoon strak zijn. Die uitdaging en afwisseling maken mijn werk zo leuk.” We vragen haar of we aan een las kunnen zien of deze door haar of iemand anders is gemaakt. Ze vertelt: “Mijn collega’s gaan me zeker plagen als ze dit lezen, maar een vrouwenhand schijnt vaster te zijn dan een mannenhand. Dat is niet mijn visie, maar dat hoorde ik tijdens een cursus. Maar goed lassen kunnen er hier wel meer, hoor”, besluit ze bescheiden.

Vijfentwintig jaar bij dezelfde
25 jaar bij één werkgever. Het wordt steeds zeldzamer. Heb je nooit overwogen om eens elders te gaan kijken? Mirjam: “Als vrouw was je destijds al lang blij dat je een leuke baan had. Natuurlijk heb ik er wel eens over nagedacht, maar waarom eigenlijk? Toen mijn kinderen geboren werden kon ik minder gaan werken en als er een keer wat is, kan er altijd wel wat geschoven worden. Die ruimte, dat vind ik belangrijk. Daarnaast houd ik van de afwisseling van het werk. We zijn een autofabriek, maar we hebben geen saai fabriekswerk. We hebben veel soorten mensen en vakgebieden. Dat maakt het interessant. Ik beheer zelf de planning en vind het een leuke uitdaging om er steeds voor te zorgen dat mijn collega’s nooit op mijn onderdelen hoeven te wachten.”

Moeders
Moeders. Zo wordt Mirjam van oudsher liefkozend door veel van haar collega’s genoemd. “Waarom dat is? Euhm… ik denk omdat ik zorgzaam en sociaal ben. Af en toe moeten ze wat kwijt en lopen ze even bij me langs, al probeer ik sinds de groei wel een klein beetje meer afstand te houden.” Even is ze stil en vervolgt ze: “Met mijn verjaardag trakteerde ik altijd op zelfgebakken appeltaart. De afgelopen twee jaar kwam ik daar niet meer aan toe en sinds die tijd zeuren ze om taart. Nou, schrijf maar in het stukje dat ze nooit meer appeltaart van me krijgen”, lacht Mirjam. Ondanks haar sceptische houding, lijkt ze het gesprek inmiddels bijna leuk te gaan vinden.

Huiskamp zoekt momenteel een aankomend lasser die frames voor auto’s gaat maken. We vragen Mirjam of ze wellicht tips heeft voor die nieuwe collega. Ze antwoordt: “Lassen is mooi werk! Maar ga vooral doen waar je je zelf prettig bij voelt. En vergeet vooral niet te genieten. Dat doe ik ook.”