Randbericht | Werkbezoek

Als we nog een carnavalsoptocht in Winterswijk hadden gehad, waren er vast en zeker leden van de Tweede Kamer en de Provinciale Staten uitgenodigd om samen met Prins Carnaval, vermoedelijk een vermomd raadslid, naar de praalwagens te kijken. Intussen zou er gekeuveld worden over allerlei onderwerpen waarvoor enige hulp van bovenaf wenselijk is. Die optochten in het koude februari zijn er ooit wel geweest. Ik ben getuige, want ik heb zelf ooit als prinsje op een versierde aanhanger gezeten. Zij het niet van harte.

Ons carnaval wordt al jaren gevierd in augustus en ook dan zijn er versierde wagens te zien. Onze prins carnaval heet dan gewoon burgemeester Thijs van Beem, wat wel zo gemakkelijk is. Hij nodigt eveneens graag politici van Provincie en Rijk uit. Helaas zijn het zelden de invloedrijkere, die een gang naar het verre oosten de moeite waard vinden. Vanaf de zijlijn heb ik jaren lang naar al die prominenten kunnen kijken en luisteren. Met een enkeling heb ik gesproken. Daarom durf ik te stellen dat deze bezoekjes geen enkel positief effect hebben gehad.

Gelukkig zijn er nog de werkbezoeken. Je kunt dan landelijke en provinciale politici een programma aanbieden. Dat programma is overvol. Het start altijd te laat en de verschillende onderdelen vragen telkens meer tijd dan verwacht. Met als gevolg dat er steeds minder tijd is voor het volgende programmapunt. Ook dat heb ik herhaaldelijk zelf mogen ervaren. Ik mocht als deskundige vaak opdraven bij zo'n werkbezoek. Meestal was ik aan het eind van de dag gepland, vermoedelijk omdat er enige angst was dat ik te lang over de natuur zou praten. Maar als ik het met slechts vijf minuten moest doen, werd ik toch wel boos. Er is immers één zekerheid bij werkbezoeken. Ze eindigen altijd precies op tijd en de lunch mag wel uitlopen.

Is zo'n werkbezoek dan wel zinvol? Zover wil ik niet meteen gaan. Misschien is er als later het woord Winterswijk eens valt de herinnering aan een gezellig samenzijn. Maar of nog op het netvlies staat wat het doel van het bezoek was is twijfelachtig. "Wat wilden ze daar in Winterswijk ook alweer? Meer geld?" Helaas wil iedereen dat. Heb daarom geen al te hoge verwachtingen van landelijke en provinciale politici als die op bezoek komen. Nee, ze beloven niets, want dat hebben zij inmiddels wel geleerd.

Misschien moet er daarom een werkbezoek nieuwe stijl bedacht worden. Zorg dat ze een ervaring krijgen, die ze nooit meer zullen vergeten. Ga met ze naar een van de hoogvenen van Winterswijk. Zorg dat ze het trilveen kunnen ervaren. Kies de natste route, zodat er regelmatig iemand tot aan zijn middel wegzakt. En zak als excursieleider vooral zelf weg. Zeg erbij dat er geen enkel risico is, want als je plat gaat liggen zak je heel langzaam weg en komt de redding altijd op tijd. Na zo'n tocht staat Winterswijk echt voorgoed in het geheugen gegrift. Geen politicus die dan nog een voor Winterswijk schadelijke beslissing zal durven te nemen.

Eventuele reacties naar b.harfsterkamp@gmail.com