Randbericht | Huis inpakken

Of ik wel milieubewust leef, werd me gevraagd. Het is een vraag in de categorie "of je worst lust". Een vraag naar de bekende weg. Maar ik ben vriendelijk en beperkt me niet tot "ja". Ik leg daarna ook nog eens uit welke goede zaken ik allemaal verricht om bij te dragen aan een schonere wereld.

Zo sta ik tegenwoordig niet meer drie kwartier onder de douche, maar nog maar een half uur. Ook heb ik de gewoonte afgeschaft om de douchekraan al een kwartier voordat ik de weldadige warme stralen over me heen laat vallen aan te zetten. De badkamer is in winter en herfst een kille ruimte en wordt daardoor behaaglijk. Niets zo vervelend als een schok van de kou te krijgen als je je uitkleedt.

Ik weet het, het zijn allemaal luxeproblemen en gewoonten waarvoor ik me heel misschien een klein beetje moet schamen. Daarom geen voorverwarmde badkamer meer. Tegenwoordig stap ik met de kleren aan onder de douche. Als ik het warm genoeg heb trek ik alles uit. Die kleren gaan daarna toch bij de was.

Zo probeer ik met kleine stapjes minder energie te gebruiken. Dat doe ik niet omdat ik me zorgen maak over al dat koolzuurgas dat mijn huishouden de lucht in stoot en dat verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde. Aan die discussies over één of twee graden meer doe ik niet mee. Als iemand tegen me zegt dat al die klimaatveranderingverhalen onzin zijn, ga ik de discussie niet meer aan. Energie besparen en minder grondstoffen gebruiken is toch altijd zinvol? Voor milieu en portemonnee. Nog niemand bestempelde dit als onzin.

Toch besef ik me goed dat ik mijn doucheduur moet terugbrengen tot twee minuten. Om echt energie te besparen is echter een radicalere aanpak nodig. Ik woon in een oud huis met enkelsteens muren en enkelvoudige ramen. De warmte vliegt er uit. Met klimop, glaswol en schrootjes is er iets aan isolatie gedaan, maar niet genoeg. De deskundige die ik om advies vroeg vond dat ik daarom het beste het huis kon afbreken om het daarna opnieuw duurzaam op te bouwen. Dat kan ik helaas mijn buren niet aandoen, want hun huis zit vast aan het mijne.

Na het bekijken van een documentaire over Christo, die kunstwerken creëert door gebouwen als de Reichstag in te pakken, weet ik wat me te doen staat. Ik ga mijn huis van een deken voorzien. Net zoals mensen het van een extra laagje stof bij kou warmer krijgen zal dat ook voor een huis gelden. Op zolder heb ik gelukkig nog vele rollen stof liggen. mijn moeder maakte er ooit pyjama's en andere kleren van. Vanaf de nok van het dak laat ik deze stofrollen in overlappende banen tot op de grond zakken. Met al die verschillende kleuren zal het er prachtig uitzien, zeker als ik er bij de ramen ook nog een lichtje achter plaats. Zo wordt mijn huis een prachtig energiebesparingskunstwerk.

Eventuele reacties naar b.harfsterkamp@gmail.com