Mirjan vraagt aandacht voor jonge mantelzorgers met boek ‘Zie mij’

Mantelzorg-taak is zwaar, soms te zwaar voor een kind

Door Verona Westera

WINTERSWIJK - “Ik gun elk kind dat het gelukkig is. Volgens mij is het de wens van elke ouder om zijn of haar kind blij en vrolijk te zien, maar andersom is het ook de wens van elke kind om gelukkige ouders te hebben.” Aan het woord Mirjan Hijink. Wat de Winterswijkse zegt klinkt logisch, maar gaat helaas niet voor alle gezinnen op. Een op de vier kinderen groeit op met zorgen om ouders. Vaak al op jonge leeftijd komen zij terecht in de rol van mantelzorger. “Ook deze kinderen moeten gezien worden”, vindt Mirjan. Ze schreef er een jeugdboek over: ‘Zie mij’. Het boek is onlangs uitgekomen en is bedoeld voor jeugd van 10 tot 14 jaar, maar zeker ook voor volwassenen.

Mirjan werkte ruim 20 jaar in diverse functie binnen het sociaal domein. “Voor mijn werk heb ik veel gesproken met kinderen en hun ouders over zorgtaken. Met name bij de mantelzorgondersteuning van jongeren viel mij op hoe lief en zorgzaam, maar bovenal loyaal kinderen in deze situatie zijn naar hun ouders. Elk kind wil dat ouders gelukkig zijn en zijn bereid daarvoor zware zorgtaken op zich te nemen, viel mij op. Loyaliteit richting ouders lijkt dan voor alles te gaan. ‘Als ik maar nog beter mijn best doe, gaat het goed komen’.

Het gaat dan niet alleen om praktische zorg als fysieke verzorging, het huishouden, of boodschappen doen. Jonge mantelzorgers maken zich ook zorgen in hun hoofd over de situatie van de ouders. Daarnaast is het vaak zo dat zij zelf zorg tekort komen. Dat is erg zwaar, soms te zwaar voor een kind”, merkte Mirjan in de situaties die zij in haar werk tegenkwam.
Zelf was Mirjan ook op jonge leeftijd mantelzorger, daardoor weet ze hoe zwaar het kan zijn. “Het is geen keuze, maar een situatie waarin je opgroeit. Je weet niet anders.”

De enthousiaste Winterswijkse werkte keihard. Ze maakte vaker weken van 50 uur, dan van 40 uur, naast de zorg voor haar gezin. Ze zette zich zo intensief voor haar werk en cliënten dat ze een burn-out kreeg. “Dat zette me aan het denken. Ik moest hier wat mee.”

Mirjan las als kind veelal boeken van Carry Slee. “Zij brengt in haar boeken maatschappelijke thema’s begrijpelijk onder de aandacht. Ze doet dat heel knap. Dat wilde ik ook. Boeken schrijven met een boodschap, om mensen te helpen.” De wens was altijd in haar achterhoofd blijven spelen. Nu ze tijdelijk niet meer kon werken moest ze dit boek schrijven. “Kinderen die mantelzorger zijn moeten ook soms gewoon een kind kunnen zijn. Daarom is het belangrijk dat zij gezien worden, door steunfiguren. Praat er over en geef deze kinderen de aandacht die elk kind nodig heeft. Ik hoop dat mijn boek mensen laat inzien dat ze steunfiguren kunnen zijn.”

Het verhaal gaat over Thom en Abel, twee broertjes, maar heel verschillend. Thom is alleen, zonder vrienden. Hij zorgt voor zijn depressieve vader. Dat doet hij graag, omdat hij wil dat het goed komt met zijn vader. Ook maakt hij zich zorgen om zijn moeder. Zijn broertje is meer een rebelse jongen, waarmee hij de zorgtaken niet kan delen. Als hij bevriend raakt met Thijmen wordt alles anders.
Mirjan: “Het is niet mijn verhaal dat ik opgeschreven heb, maar ik heb het wel kunnen schrijven door mijn persoonlijke ervaringen en mijn werkervaringen.”

Diverse gemeenten en zorginstelling hebben nu al aangegeven het boek te willen gebruiken om hulp te bieden aan kinderen die mantelzorger zijn.
Inmiddels heeft Mirjan haar opleiding systemisch werken/coachen afgerond. “Ik wil nu ouders en hun kinderen die zorgen gaan helpen, maar ik wil ook het land in om lezingen en trainingen te geven aan sociaal professionals. Informatie verstrekken om vooral kinderen weer kind te kunnen laten zijn”, lacht ze vol zelfvertrouwen.

Het boek kost 14,99 euro en is te bestellen via mail: mirjanhijink04@hotmail.com, of app: 0628233200 en via boekengilde.nl en via bol.com. In de Oost-Achterhoek wordt het boek gratis bezorgd. 

Emma (9): “Ik heb het boek gelezen en ik vond het eerst een heel zielig verhaal. Toen ik verder las kwam het gelukkig toch goed met Thom. Ik wist niet dat het ook echt voorkomt dat kinderen zo voor hun ouders moeten zorgen. Ik denk dat ik nu ook eerder zal vragen aan kinderen of ze hulp nodig hebben als ik denk dat er iets aan de hand zou kunnen zijn thuis.”