Minder bestrating

Minder bestrating

"Nooit meer gras maaien, nooit meer een tuin bijhouden, nooit meer onkruid wieden. Heerlijk!" Ik herinner me deze uitspraak nog goed. Die werd vijf jaar geleden gedaan door een goede vriend. Hij had me uitgenodigd voor de feestelijke opening van zijn terras, want de tuin was een tegelparadijs geworden. De helft was overdekt, zodat je ook met regen en sneeuw buiten kon zitten. Om het niet te koud te krijgen waren er zelfs terrasverwarmers.
Daarvoor had mijn vriend een fraaie schaduwrijke tuin gehad met bomen en struiken en een omvangrijk gazon met daaromheen borders met allerlei planten. Het was allemaal verdwenen. "Ik dacht altijd dat je een groen hart had", zei ik, nadat ik de ecologische ramp had aanschouwd. "Dat heb ik nog altijd", zei hij, "Natuur is prachtig op de Veluwe, in ons buitengebied en in Noorwegen. Maar te dichtbij hoeft niet."
Voor pogingen om hem op andere gedachten te brengen was het te laat. Al had ik toen al allerlei argumenten op rij om duidelijk te maken dat hij meteen alles ongedaan moest maken. Ik ben een man van overtuigingen, maar ik heb nooit anderen daar mee lastig willen vallen. Ik houd ook niet van predikers aan mijn tafel, deur of telefoon. Als het zo uitkomt zeg ik terloops tegen vrienden en bekenden, dat we zuinig moeten zijn op water en dat we moeten voorkomen dat elke regendruppel binnen een uur Winterswijk verlaat. Dat doe je door niet al te veel bestrating in de tuin te hebben. "Begin eens met een kwart van de tegels of keitjes te verwijderen.", zeg ik dan.
Een week geleden was Cora van Nieuwenhuizen, de minister van waterstaat, op werkbezoek in Winterswijk om zich op de hoogte te stellen van de gevolgen van de droogte. In de gesprekken die ze op de lokale, regionale en landelijke televisie had, gebruikte ze zinsneden die zich al jarenlang in mijn hoofd herhalen en af en toe naar buiten komen. Nu de minister het alsmaar zegt is het geen opmerking meer van een idealist of van een lid van de groene maffia, maar van iemand die het misschien niet helemaal verkeerd heeft gezien. Dat het goed is om in de komende tijd regelmatig een tegel of klinker of kei uit de tuin te verwijderen mag nu wel als een algemeen aanvaard advies worden beschouwd.
Dat is pas het begin, want na de aanmoediging van de minister durf ik mijn verdergaande plannen te onthullen. Ik zal die nog steeds niet van de daken af schreeuwen, maar ik zal op zorgvuldige en subtiele wijze mijn ideeën over de ideale verdrogingbestrijding overbrengen. Hier en daar bij burgers bestrating verwijderen om regenwater de gelegenheid te geven in de grond te zakken en het grondwater aan te vullen is niet genoeg. Dat moet voor alle bestrating gelden. Voor de beheerder van het merendeel daarvan is daarom een mooie taak weggelegd. Gemeente haal uit alle straten, wegen en pleinen een deel van de bestrating. Dat is goed tegen de verdroging. Maar omdat dit niet overal tegelijk kan, moet je op geschikte plekken meer doen. Daarom doe ik de gemeenteraad binnenkort een voorstel om alle klinkers uit de Wilhelminastraat te verwijderen. Ik woon graag weer aan een zandweg, als daarmee de wereld kan worden gered.