Snoepautomaat
Onze dochter (10) en zoon (9) mochten, na enig aandringen, afgelopen zondag voor het eerst samen, dus zonder een van hun ouders, gaan zwemmen bij Jaspers. Een van de afspraken die ik op voorhand met ze maakte was dat ze geen geld zouden meenemen. Ik voorzag namelijk dat als ze dat wel deden, de verleiding erg groot was om daar snoep van te kopen. En dat heb ik liever niet!
Best wel een beetje spannend om ze alleen te laten zwemmen, maar ik had er het volste vertrouwen in dat het goed zou gaan. En dat ging het ook. Op de afgesproken tijd meldde onze dochter dat ze nog een paar minuutjes nodig had. Haar broertje was zijn duikbril kwijt en het zoeken hiernaar leverde enig oponthoud op. Verder hadden ze heerlijk gezwommen en was het allemaal prima verlopen.
Eenmaal thuis konden ze meteen aan de dis. Bij het uitpakken van hun zwemtassen ontdekte ik in de tas van mijn dochter een twix en twee zakjes m&m’s. Op de vraag of ze dat in het zwembad uit de snoepautomaat hadden gehaald werd in alle toonaarden ontkennend geantwoord. Het waren traktaties die nog in de tas waren blijven zitten. Ja ja…dat zal wel, dacht ik! Het was duidelijk niet de bedoeling dat ik het ontdekt had. Aangezien ze beide erg stellig waren, kon ik voorlopig fluiten naar de waarheid.
De volgende dag aan het ontbijt deed ik opnieuw een poging om de waarheid boven tafel te krijgen. Onze dochter had uit het bakje nootjes dat zij en haar broertje mee naar school krijgen een paar nootjes uit het bakje van haar broertje gepikt. Opnieuw deed ze alsof haar neus bloedde. Echter, toen ik het verhaal van het snoepgoed in de zwemtas eraan toe voegde, werd de druk kennelijk te groot en koos ze eieren voor haar geld.
Toen ik jong was woonde ik in dezelfde straat als het zwembad. Ik was er dan ook vaak te vinden. Nu weet ik niet of er in die tijd een snoepautomaat in het zwembad stond, maar wat ik wel weet was dat er aan het eind van de straat een snackbar was met een snoepautomaat. Na het zwemmen liepen mijn zus en ik vaak even door naar de snackbar om daar iets uit de automaat te halen.
In deze tijd waarin zestig procent van de volwassenen een aan leefstijl gerelateerde gezondheidsaandoening heeft, vind ik een snoepautomaat in een zwembad niet echt meer passen. Dat je als zwembad naast de inkomsten uit de entreebewijzen ook nog een centje extra wilt bijverdienen, snap ik maar al te goed. Maar moet dat echt met snoep en junkfood? We leren onze kinderen hoe gezond sporten is, maar doen dat ook meteen weer grotendeels teniet door het aanbod van lege calorieën. Dat kan toch ook anders?
Was getekend,
Een bezorgde ouder (tevens leefstijlcoach)