Groot(s) huis in Aalten
INTRO
Ons leven speelt zich voor een groot deel af in gebouwen. Soms zijn ze puur functioneel, sommige gebouwen zijn er om mee te pronken, terwijl anderen ze juist afzichtelijk vinden. Achter vrijwel elk gebouw schuilt een verhaal. Architect Edy Kwak neemt voor Achterhoek Nieuws een kijkje bij een bijzonder gebouw in de regio.
AALTEN - In Aalten aan de Wilhelminastraat 25 is sinds 2012 een bijzonder woonhuis te zien. Bijzonder vanwege de opdrachtgever, afmeting en bouwstijl. Groot en groots tegelijk.
De opdrachtgever was en is een levende rocklegende, gitarist en medeoprichter van een bekende buitenlandse hardrockband die al vanaf 1978 tot heden wereldberoemd is. Tijdens een concert in Nederland, meer dan veertig jaar geleden, leerde hij zijn huidige vrouw kennen en zij kwam toevallig uit Aalten.
Het paar besloot om naast de andere woningen die hij al bezat in verschillende continenten, in Aalten een stulpje te bouwen. Weg van alle drukte en fans, in anonimiteit genieten van de Achterhoekse rust en privacy. Vandaar dat ik zijn naam niet zal noemen.
De eerste indruk die je krijgt van het huis is, wauw, wat groot. Zeker voor Achterhoekse begrippen.
Een voorbeeld van een gebouw van vergelijkbare omvang is de directeursvilla De Beukenhof van van een textielfabrikant aan de Hofstraat in Aalten, gebouwd in 1894 In statige Neo-Renaissance stijl.
Maar dit gebouw is groter. De stijl is anders, klassiek in een moderne jas met veel oog voor authentieke architectonische details. In muziektermen zou je zeggen Wagner in 21ste eeuws arrangement. Het fraaie, indrukwekkende ontwerp komt uit de koker van een gerenommeerde Achterhoekse architect die de klassieken goed heeft bestudeerd. De architect wil niet met naam genoemd worden en heeft uit veiligheidsoverwegingen een geheimhoudingsverklaring moeten ondertekenen met de opdrachtgever.
Kijk je verder dan vallen een aantal zaken je op. De heldere lichtrode kleur van de baksteen, de gele gevelbanden en sierstenen, de gevelindeling, de dakkapellen en last but not least de entree.
Het geheel ademt een statige sfeer uit en ziet er perfect onderhouden uit. Ook de vanaf de weg is een zichtbare tuin met fonteinelement.
Het gebouw telt drie etages en een onderbouw. In de laatste is een garage voor de auto’s en muziekstudio’s opgenomen.
De voorgevel vertoont de strakke symmetrie van de Renaissancestijl. Een stevige onderbouw en duidelijk met horizontale banden geven de verschillende etages aan. Vooruitstekende muurdammen, de risalieten (deel van de gevel dat naar voren uitsteekt, over de volledige hoogte van het pand), geven een driedeling in de gevel. In het extra naar voren springend middeldeel is de entree gesitueerd. Een trap met vijf treden, twee sfinxen, twee statige zuilen, een dubbele deur met zijlichten, voorzien van glas in lood ramen afgedekt met een balkon met opengewerkt baksteen. Erboven een prachtige pui met dubbele glazen deuren en omringende ramen ook helemaal in glas in lood. De beëindiging van de entree partij refereert meer aan de Barokstijl. De halsgevel, de gekrulde voluten aan de zijkant, het opengewerkte gebogen timpaan als afsluiting. De erin opgenomen dennenappel symboliseert expansie en bewustwording.
Links en rechts van de naam LINDENHOF zien we in de kapitelen van de twee kleine risalieten een gezichtje met een gehoornde helm op die de opdrachtgever tijdens zijn concerten wel droeg. Om die te zien moet je wel flink inzomen met je camera. Een speels detail.
De zijgevels zijn wat soberder uitgevoerd dan de voorgevel, maar zijn wel van dezelfde orde. Zorgvuldig gedetailleerd en perfect uitgevoerd. De dakkapellen met hun gewelfde zijvoluten vormen samen met het hekwerk op de dakrand een stijlvormige beëindiging van de gevels.
Het is een bijzonder gebouw, groots, ik zou de binnenzijde ook graag willen zien en beschrijven maar dat die kans zich voordoet is erg klein.
