Den eenzamen steen
Hendrik is wal oet unze gemeente weg e'trokken maor hee veult der zichh toch hecht met verbonden. Zien "roots" zo ze teggenswaordig zegt, ligt dudelijk hier. Hee was good bi/j de pinken en hee kreeg ne mooie baan in 't Westen des lands. Maar zo we al zea'n. Zien harte lig hier. Zeker noo hee alleene zit en pensioen hef, kump hee geregeld hier op an. En natuurlijk hopt hee datte nog ne hoop bekenden zal teggenkommen. Vrende, familie en goeie kennissen.
Ook met 't feest isse hier en geet zo in de zaale zitten umme ut volk te bekieken en heel vaake kikke dan op en zeg dan enthousiast: Hee, Jan, hoo geeft der met en dan onder't genot van 'n pilsjen praot ze dan met mekare ovver de familie ovver de kennissen en ovver eare jeugd. Maor jah, hee wordt ok older en ut aantal kennissen datte zuut wordt elke keere minder. "Gut, is den der ok al neet meer?". I'j weet hoo dat geet. Soms geete nao't karkhof waore de steene bekik en al dee bekende namen. Gut, Gerhard, hef met mi'j in de klasse zeatene op de HBS.
Zien schoonvader was an't spoor. Hee had ne leuke vrouwe, zonne blonde. Daor ligget Oome Willem en Tante Jo nog, gut dee bunt ok al wear twintig jaar weg. En daor Dini.....dee was net zo old as ikke en al verongelukt ton ze nog maor 17 was. Zo dwaalt hee dan rond en de herinneringen stoevet um te meute. Noo nog effen langs ut graf van Albert en Mina, dee ligget daor tussen de dennen. Hee is der vaake langs e'lopene en he löp der regelrecht op af. Maor wonderlijk genog kan hee 't neet vinden. Kiek, dan veul i'j ow toch old worden. Iets waj zeker weet dat blik dan inins anders te wezzen.
Hee löp nog is wear trugge nao'n ingang, vandaar oet motte ut makkelijk können vinden, 't daarde pad rechts, 't veerde graf. Maor niks heur. Gin steen met de veur um bekende namen. Hee begrip der niks meer van.
'n Ende wieter bunt un paar man an't wark. Zee harkt de blaa weg van de olde platanen. Op zien eigen nog olderwetse dialect dat hee in de randstad mooi bewaart hef vrög hee of zee ok dat graf weet, i'j wet wal van de familie.... eh... Oh, de kearls weet der alles van. Oh, dat graf? Dat is e'ruumd! E'ruumd? Weg dus? Jao'n paar maand geleane... Hee begrip der niks. Hee kan zich ut van de familie neet veurstellen. Ut graf maar gewoon weg. Niks meer van ovver. Jah noh, de kearls weet ut ok neet. Zee kregen van 't gemeentehoes bericht, dat en dat nummer mot e'ruumt worden. 'n Steen weg en alles wat der onder zit ok. Hee vund 't onbegriepeluk en dan geete tenslotte nao 't gemeentehoes hen. Hee wil der toch meer van weten. Hee steet an't loket en vrög hoo dat in mekare zit. De kindere bunt weliswaor neet meer in disse plaatse, maar dat ze maor zo ut graf van eare olders laot oprumen dat wil der bi'j um neet in. Arg enthousiast heurt den ambtenaar um neet an. Dat gezanik altied van dee leu. Maor Hendrik gif ut maar zo neet op. Temeer umdat den ambtenaar nog al terugholdend is bliffe anhollen en endelijk wil den ambtenaar dan wal is kieken hoo ut zit . Maor kennelijk vund hee ut maar gedram. Dan kump den ambtenaar toch tot de conclusie dat ze zich vergist heb. Verduld ut graf had helemaal neet e'ruumd möggen worden.
Veurige weake wasse nog wear hier en Hendrik is wear nao't karkhof e'west. En...den steen steet der wear. Maor de restanten van Albert en Mina?? Jah, zeg dee mansleu, weg is weg!
Der wordt vaake zanikt ovver de langzame ambtenaren maor soms warkt ze in een wonderbaarlijk tempo.
Maor jah, noo steet der den steen wal luk eenzaam.