Wie?

"Zo, buj ok in darp?"
Ton ik mi'j ummedreajden keek ik in un vrendelijk gezicht van nu neet mear zo jonge vrouw. Ja, ik was der ok.'k Kon ut moeilijk ontkennen. Ik wet neet hoo ut bi'j ow geet, maor a'k ik deur de straoten lope, kom ik altied bekenden teggen. Dat kump natuurlijk ok omdat miene meeste leeftiedsgenoten pensioen heb of gezellig" van Drees trekket". Dan praot ik is met dizzen entien meter wieter wear met 'n ander. De meesten ken ik van haver tot gort, maor dizze vrouwe??

"He j e'heurd dat Hendrik in 't zekenhoes lig?" vroog ze mi'j. Ik kende ear neet en earn Hendrik ok neet, laot staon dat ik wist wat um mankearden. Wee was ze toch?
"Morgen wordt hee oppereard!".
"Oh, is't slim dan?"
"Och,'t geet nog wal zovölle. Hee had der allange las van. 's nachens mogge der vaake oet, neet datte zovölle mos maar hee had altied den drang".
Zo, Hendrik zol wal last hebben van "'t water".
"Ja ja", zea ik maor, "dat mot neet gezellig wezzen".
"Oh nea, laatst hadde toch 's nacht piene....teggen morgen an hewwe den dokter e'belt en den hef um ne hoop af e'tappet".
Ah, dus toch "t water.
"Jao, mien oldste breur oet Miste, dat wej joo wal, hef der ok zo'n last van e'had."
Oh, dus ear breur most ik ok kennen. Ik leet alle kearls dee eventueel as "oldste breur oet Miste" in anmarking kwammen deur miene gedachten gaon. Maor niks kon ik vinden.
"En mi en vader ok joo, dat wej denk ik ok nog wal"
O, gut noo most ik vader ok nog kennen.
"Dat hef Enklaar ton nog e'daone, den opperearn tondertied joo hier, zes weake heffe der met in 't zekenhoes e'leagene..."
Ze bleef gezellig deurkletsen, leet alle zeken oet eare familie en vrendenkring de revue passeren, praatten nog effen ovver ear eigen operatie's dee ze had ondergaone en herinnerden mi'j nog an de zeekten dee m'n eigen vrouwe had mete'maket: "Maor Willemien is der toch wear mooi wear met an de gange komm'ne"
Dus miene vrouwe kenden ze ok en onder ear gepraat bekeek ik ear nog is wear good maar ik kon ear met gin möggelukheid thoes brengen.
"Morgen wordt Hendrik dan oppereard,'k hop dat 't met volt"
"Ja,'t zal wal neet zonne makkelijken dag worden", zea ik maar.
"Maor zee zegget alle dat dat teggenswaordig neet volle mear op 't lief hef"
"'t Mot nog wal met vallen", zeai ik. (At ut teminsten ow eigen prostaat neet is, dacht ik. Mens, wee buj toch?)
"k zal't vanaovend Hendrik is vertellen da'k met ow e'praat hebbe..."
"Jao, doo um de groeten..."
"Dat zalle fijn vinden, zeuk urn is ne keere op, aj wilt..."
"Atte der lange mot liggen do'k dat wal is." At ik der teminsten achter komme, wee zee en earn Hendrik bunt.
"Noh,'t beste", zea ze,"doo Willemien de groeten."
Zee leep weg en begon tien meter wieter te praoten met ne andere vrouwe. 't genk kennelijk ovver Hendrik en zien' prostaat.
't Leek mi'j ne aardige vrouwe, maor wee was ze....