De dichter, blijkbaar nog nagenietend van al die zwaluwgedichten op het poëziefestijn Gelselaar, droomde erover.

Vogels in ’n dreum 

Onveurbereid op aarzeltoon
dreumt e zich ’t gedicht terug.
Hoo gong ’t vers ok alweer?
Fiet-e-fiet kwett’rend
in ‘t veurjaor zwaluwen op ’n draod.

In ’t Westerpark, in de naozit, mos e mangs
terugdenken an ’t moment dat Birdies
uut Birmingham amechtig de olde bard
toe smeekten. Hee zag, da’s stark wark, de zwaluw
zitten op ’n draod. Mangs op ’t zelfde moment,
zong de zanger ’n overdreven toevalligheid:

Zoas ’n vogel op ’n draod 
Zoas ’n zatteman in ’t midnachtelijk koor 
Heb ik geprobeerd vri-j te waen. 

Was de zwaluw hum evolgd en nam
e now ’n rustpauze in Amsterdam?
Dan weer in herinnering heuren e
witt witt-witt bi-j ’t vertrek.
Mangs nog tienduzend kilometers
veur de boeg, naor Afrika te gaon.

Slumerend dreumt e ‘n gieteling
in de holst van de kolde herfstnacht:

Pak ow gebrokken vleugels en leer vliegen
Mangs ow hele laeven was i-j slechts
an ’t wachten op dit moment um op te staon.