Opnieuw in het Lindenarboretum
Een goede vriend gaat regelmatig naar het Lindenarboretum. Hij stuurt me daarna fraaie foto’s, waarop telkens een bankje opduikt. Er staan er meer in het gebied rondom het waterpompstation en daarom bezocht ik nog eens deze unieke bomenverzameling.
Over de ontstaansgeschiedenis schreef ik eerder. Wie die is vergeten, kan die nalezen op de informatieborden bij de officiële ingang van het arboretum. Het bankje waarop ik de vorige keer zat loop ik voorbij. Onderweg is me opgevallen dat er geen plantensoorten meer voorkomen, die herinneren aan de rivierdalplanten die een professor uit Wageningen meer dan 30 jaar geleden inzaaide in de éénjaarszone van het grondwaterbeschermingsgebied Daarvan is het pompstation het middelpunt.
Fluitenkruid dat hier overal bloeit is ook zo’n plant, die oorspronkelijk uit het rivierengebied komt. Die heeft op eigen kracht via de bermen van de provinciale wegen Winterswijk bereikt. Daarbij geholpen door het maaibeheer. Deze schermbloemige houdt van bermen, waarin het maaisel blijft liggen en mag verteren en de bodem verrijken. Begin jaren 70 van de vorige eeuw was fluitenkruid zeldzaam in Winterswijk. Dat is nu anders.
Op het tweede bankje dat ik tegenkom ga ik zitten. Wat opvalt is geklater van water. Ik sta op en zie dat verderop een beekje stroomt. Het is bijna onzichtbaar geworden door de grote bladeren van het groot hoefblad. Die doen aan rabarber denken, ze smaken niet.
Het beekje is met zijn kronkels aangelegd bij de inrichting van het Lindenarboretum. Verdroging is geen nieuw probleem. Die was er 30 jaar geleden al. Water langer vasthouden is een manier om verdroging tegen te gaan. Hoe doe je dat? Bijvoorbeeld door een overloop in de dichtbij gelegen Boven-Slinge te maken, waarmee het beekje in het arboretum wordt gevoed. En als het water in de beek zinkt kan een pomp helpen. Het beekje komt uit op een plek waar het water in de grond kan zakken, zodat het hier over 25 jaar, nadat het dieper en dieper is gezakt, drinkwater is geworden.
Dat het beekje doorstroomt is een goed teken. Er is weer genoeg water dat er doorheen kan. Dat was in de laatste drie jaar in juni niet meer het geval. Alleen in de winter werkte de overloop even en daarna kon er niet lang meer water worden opgepompt. Daarna stond het beekje in het Lindenarboretum gedurende een groot deel van het jaar droog. Hopelijk gebeurt dat deze zomer niet.
