In de buurt van het spoor
Al voordat ik in deze krant met de bankjesverhalen begon, schreef ik er al af en toe een. In 2009 of 2010 zat ik op een bankje aan de Kuipersweg achter in Kotten. Ik bedacht toen dat je vanaf de vele bankjes die Winterswijk rijk is op een andere manier het verhaal van het landschap kunt vertellen. Thuis schreef ik het eerste bankjesverhaal dat op een website van een vriend terecht kwam.
Veel veranderd is er in die ruim tien jaar niet. Het opvallendste landschapselement is nog steeds de Borkense Baan, de overblijfselen van de spoorweg die ooit naar Borken en verder liep. De verhoging, de spoordijk, is duidelijk zichtbaar. De rails kan ik vanaf mijn bankje goed zien in tegenstelling tot tien jaar geleden, toen de spoorbaan er minder kaal bij lag dan in de tijd dat er nog treinen over heen reden. De natuurwaarden zijn sinds het spoor helemaal natuur is geworden over de gehele linie wel achteruit gegaan.
Dat heeft met beheer te maken. Het Geldersch Landschap, dat de Borkense baan in Kotten beheert, doet zijn best. Het openhouden van zo’n spoorbaan vraagt veel inzet. Even niets doen en de berken slaan weer op. Natuurmonumenten heeft vele jaren niet veel gedaan aan de Borkense Baan, waardoor die helemaal dichtgroeide. Het gedeelte van Natuurmonumenten was goed herkenbaar, omdat de rails en de bielzen er zijn verdwenen. Er werd beweerd dat dit gebeurde omdat er angst was dat de noordtak van de Betuwelijn via dit traject zou gaan.
Vorig jaar hebben Geldersch Landschap en Natuurmonumenten natuurgebieden “geruild”. Daardoor is de Borkense Baan vanaf de dorpsrand helemaal in het bezit van het Geldersch Landschap. Het is de bedoeling om de eerste kilometers deels weer open te maken, maar niet het hele traject. Lopen vanaf het dorp tot aan de Duitse grens over de spoorweg zal niet mogelijk zijn. Maar wandelen dichtbij en over de Borkense Baan kan prima.
De Borkense baan blijft het langste natuurgebied van Winterswijk. Interessant is nu niet meer dan de helft. Maar misschien maak ik nog mee dat de spoorbaan vanaf het spoorwegemplacement tot aan de grens met Duitsland weer gevarieerde en interessante plantengroei met de bijbehorende fauna laat zien. De kans is wel groter geworden. Natuurlijk zou er een treintje over heen kunnen gaan. Daarvoor moeten dan wel rails aangelegd worden en spoorwegovergangen worden hersteld. Als we het echt willen … Een enkele trein per week heeft nooit nadelen gehad voor de natuur er langs.
