Vast wel of vast niet?
Meteorologisch is-ie begonnen: de lente. Het seizoen van groei, bloei en hoop.
De hoop dat de lockdown niet voor niets was en we weer in openheid kunnen genieten.
Maart is ook de maand waarin wereldwijd de veertigdagentijd een plek heeft. Ieder jaar worden de 6 weken voor het Paasfeest ingevuld met bezinnen op je eigen leven, waar ‘vasten’ vaak een onderdeel van is. Even terug naar jezelf, om te groeien en daarna te bloeien. Veertig dagen geen alcohol, seks, social media, zijn enkele voorbeelden. Of veertig dagen maaltijden overslaan, zoals ik dat dit jaar doe, is daar een bekende vorm van.
Miljoenen zijn me al voorgegaan in de afgelopen eeuwen en miljoenen vasten op dit moment. Ergens voelt dat als een verbondenheid, terwijl ik het alleen doe. Met een aantal mensen uit de regio heb ik contact over hoe het gaat. Zij vasten ook, op hun eigen manier: geen koffie of alcohol bijvoorbeeld. Of juist door iets wel doen, zoals dagelijks aandacht besteden aan mensen om hen heen. Of die jonge kids die laatst in Gelselaar lekkere dingen verkochten waarbij het geld naar een goed doel gaat (170 euro haalden ze op!).
Vanaf 17 februari (Aswoensdag) eet ik geen lunch meer en drink alleen koffie, thee en water. Het avondeten is sindsdien meer een genietmomentje geworden. Ik kies hiervoor om bewust te leven, in een traditie te staan en om te leren wat het is om iets te moeten missen. In mijn luxe westerse leventje komt dat nu eenmaal niet vaak voor! Ik hoop iets te vinden in mezelf van het goddelijke dat mij gemaakt heeft. Of, hoe en wanneer, dat weet ik niet. Elke dag een stapje dichterbij misschien, one day at a time.
Niet elke dag lukt het, maar ach, 40 dagen biedt ruimte en tijd. Of zoals iemand mij zei: “Deze periode is kort genoeg om vol te houden, maar lang genoeg om een nieuwe gewoonte te krijgen.”
Wish me luck!