Is God van zijn wolk gevallen?
Misschien kent u nog het klassieke kinderlijke beeld van God: als oude, wijze man, met lange baard, zittend op een witte wolk of op een troon? Nu, het lijkt of voor de meeste Nederlanders, gelovig of niet, “Hij” inmiddels van de wolk gevallen is. De vraag is of dat erg is. Eeuwenlang werd God verbeeld als een machtig heerser, een bewaker van de publieke moraal, een “alziende politiegod” waar sommigen in hun jeugd bang voor gemaakt zijn.
God is inmiddels ontslagen als hoeder van de publieke moraal. Angst en geloof gaan niet goed samen, zo weten we. We zijn zelfstandig denkende mensen geworden. Maar eeuwenlange Christelijke traditie heeft ons wel een enorm waardvolle schat aan christelijk-humane leefregels nagelaten. Hierdoor zijn we gevormd. We staan nu in West-Europa voor de uitdaging dit gezamenlijk erfgoed te behoeden. Het vormt een ongelooflijk rijke bodem om uit te kunnen putten voor onze persoonlijke normen en waarden.
God is van zijn wolk gevallen…Maar waar is “Hij” dan gebleven?
Het beeld van God als persoon, die ingrijpt in de wereld en zich met ieder van ons persoonlijk bemoeit, heeft plaatsgemaakt voor een beeld van God als een verbindende macht, een kracht, een energie, die ons doet bestaan. Een dragende grond die werkzaam is in ons leven.
Voormalig minister Plasterk introduceerde, al langer geleden, de term “Ietsisme”, hedendaags geloof dat er wel “iets” zal zijn, als een extreem vaag idee, dat je nog niet los kunt laten, maar eigenlijk niets (meer) mee hebt. Ik denk dat het woord “Ietsisme” herwaardering verdient. Ook - en misschien juist wel - in deze tijd hebben mensen persoonlijke ervaringen, die boven het gewone uitgaan, ervaringen waarmee ze betekenis geven aan hun leven. Dit geldt zowel voor wel en niet spiritueel gebonden mensen.
Misschien is het niet erg dat de Almachtige God van zijn troon en wolk gevallen is. Misschien moeten oude, niet meer werkzame beelden van God eerst verdwijnen, voordat er iets nieuws geboren kan worden in ons mensen.
Misschien dat er plek is in de toekomst, voor een kwetsbare God, die ons in onze kwetsbaarheid kan raken. Een God die ons moed geeft om te leven, te vertrouwen, ons te verbinden.
Een God die misschien wel even eenzaam en wanhopig is als wij, maar die ons opzoekt, omdat Hij/Zij liefde is. Wiet weet……