Op een beschadigd bankje
Het gebeurt niet vaak dat een bankje beschadigd is, terwijl er veel bankjes in het buitengebied staan. Zelfs in Winterswijk kun je soms vandalisme verwachten. Het scheelt daarbij dat veel bankjes van groen metaal zijn. Die krijg je niet snel kapot. Die van hout, waarvan er vele zijn, iets gemakkelijker, zoals die bij het Jachthuisbos.
Of moet ik landgoed het Waliën zeggen? Het mag allebei. Dat Jachthuis verwijst naar de boerderij aan de andere kant van de Ratumse beek. Waliën verwijst naar de eigenaar van de gelijknamige boerderij, die je vanuit de bosrand aan de noordkant in de verte kunt zien liggen. Lang geleden stond daar een havezate. Daarvan is slechts een oude muur over en de gracht terplekke.
Of het werkelijk vandalisme is, waardoor het bankje is gehavend? Misschien is er een zware tak opgevallen, al kan ik me dat nauwelijks voorstellen. Een boze automobilist die al een tijd zijn auto niet meer kan parkeren, omdat de eigenaar van het bos dat met dikke bomen onmogelijk heeft gemaakt? Het bankje is een soort picknickbank, zoals er meer geplaatst zijn in de jaren 90 van de vorige eeuw. Dus er was plek om goed te kunnen zitten.
Dat ik naar het Jachthuisbos fietste, zoals ik het al vanaf mijn jeugd noem, had een oorzaak. Ik had foto’s gezien, die lieten zien dat hier prachtige oude beuken werden gekapt. Normaal onderhoud? Waren de beuken minder vitaal? Het werd gesuggereerd. Hoeveel bomen waren er gekapt? Dat wilde ik vanaf het bankje bekijken, want ik was bang dat de beukenlaan werd omgezaagd.
Die beukenlaan was vroeger de weg naar het Waliën. De Waliënsestraat, die nu langs het bos loopt, was er nog niet. De 'hoofdweg' liep dwars door het bos, al sluit ik niet uit dat aan beide kanten van de beukenlaan, het bos nog jong was en minder hoog. Nu is de laan een onderdeel van het bos geworden, honderd jaar geleden was die nog duidelijk als afzonderlijke weg herkenbaar. Die laan is daarom cultuurhistorisch waardevol. Dat soort beukenlanen zijn er weinig meer rondom Winterswijk.
Het zou jammer zijn dat die laan aangetast wordt, doordat er teveel beuken tussen uit gezaagd worden. Dat is niet gebeurd. Of de omgezaagde bomen hadden moeten verdwijnen? Ik weet het niet. Nadat ik op het bankje had gezeten was ik onverstandig. Ik dacht de laan over te fietsen, zoals in de zomer altijd kan. Nu zat ik snel vast in de modder en moest ik verder lopend ploeteren. Aan het einde van de laan was ik moe, maar gerustgesteld
