Kindertijd van zonen tot leven laten komen

Manon Wensink maakt prentenboek

Door Annekée Cuppers

BREDEVOORT - Manon Wensink-Veenhuis (34) is bekend van de Kabouterroute Bredevoort waarvan ze initiatiefnemer is en waarvoor ze de boekillustraties heeft verzorgd. In november was Manon twee weken te gast als Artist in Residence bij het centrum voor creatieve ondernemers Lokalen in Lichtenvoorde. Hier werkte zij deze keer aan een heel persoonlijk project: een prentenboek over de geschiedenis van haar eigen gezin. "Bij ons is er altijd reuring, leuke en soms ook verdrietige dingen. Die verhalen wil ik vastleggen voor onze jongens, voor later als herinnering aan hun kindertijd.”

Manon is getrouwd met Evan en trotse moeder van drie zonen. Brent (10), Silvijn (7) en de vierjarige Floyd. In haar dagelijks leven werkt Manon als kraamverzorgende en runt daarnaast Studio Altijd Lente. “Jarenlang heb ik in de optiek gewerkt maar ik merkte op een gegeven moment dat ik daarin geen uitdaging meer vond. Toen ben ik op zoek gegaan naar wat mij echt gelukkig maakte en dat is voor mij tekenen en illustreren. Na de geboorte van onze jongste, Floyd, ben ik in 2017 voor mezelf begonnen met Studio Altijd Lente. Ik maak kraamcadeautjes, geboortekaartjes en kaarten die ik naar wens van de opdrachtgever illustreer. Daarnaast heb ik een opleiding tot kraamverzorgster gevolgd en zo kon ik alles goed combineren met mijn gezin. Nu Floyd groter wordt en naar school gaat, komt er ruimte om een andere wens in vervulling te laten gaan: een eigen prentenboek over mijn gezin.”

Anekdotes uit de kindertijd
Het is voor veel (groot)ouders een herkenbaar gegeven: kleine kinderen worden zo snel groot en als je de leuke voorvallen en bijzondere mijlpalen niet noteert, raken ze in de vergetelheid. “In ons gezin met drie ondernemende jongens is er altijd wel reuring. Een waterval in de keuken door een overstromend bad, een maandenlang verdwenen speeltje dat pas bij het rooien van de bieten weer boven water komt, hoe onze hond reageerde bij de geboorte van een nieuw gezinslid. In ieder gezin heb je leuke anekdotes en woordspelingen die de kindertijd kenmerken. Al die verhalen vormen met elkaar de geschiedenis van je gezin en die wil ik voor onze jongens graag vastleggen in een prentenboek voor later.”

Creatieve bubbel
Illustreren is één ding, een echt prentenboek maken is toch even andere koek. Manon zocht via social media mensen die haar hier mee konden helpen en kwam zo in contact met Barbara Pavinati, correspondent van Achterhoek Nieuws en schrijfster van een aantal verhalenbundels. “De planning was om samen met Barbara een periode lang als kunstenaars in residentie te gaan bij Lokalen. Zij zou de verhaaltjes maken bij mijn illustraties en ik de illustraties bij haar boek (Verzinhoofd, red.). Vanwege de coronabeperkingen liep dat allemaal anders. Uiteindelijk heeft Barbara vanuit huis gewerkt aan haar eigen boek en stimuleerde zij mij om zelf de verhaaltjes te maken bij de illustraties in mijn boek. Ik mocht twee weken bij Lokalen verblijven en heb echt in een creatieve bubbel gezeten. Het was een super productieve periode en vooral de contacten met de andere creatieve ondernemers vond ik erg inspirerend. Ondanks dat Barbara niet fysiek aanwezig was, heb ik toch veel aan haar gehad. Ze heeft mij goed geholpen met schrijftips en mij gestimuleerd om bij het schrijven vooral al mijn zintuigen te gebruiken.”

Teckel Cato in de hoofdrol
Bijzonder aan het prentenboek van Manon is dat het is geschreven vanuit het perspectief van trouwe viervoeter Cato. “Onze teckel Cato neemt een belangrijke plaats in binnen ons gezin. Ze brengt met haar vrolijke karakter een stukje gezelligheid maar haar aanwezigheid biedt ook troost bij moeilijke momenten, ze is een belangrijke schakel tussen ons vijven. Daarom leek het mij leuk om de verhaaltjes te schrijven gezien vanuit haar perspectief. Vaak speelt zij een rol bij de gebeurtenissen waarvan zij soms ook de aanstichtster is. Zoals in het verhaal van het verloren speeltje dat tot Floyds grote verdriet spoorloos verdwenen leek. Cato had het in het voorjaar in de moestuin begraven zonder dat we dat toen in de gaten hadden. Pas bij het rooien van de bieten kwam het weer tevoorschijn.”

Graag had Manon het boek met Kerst af willen hebben en hoewel er al de nodige verhaaltjes en illustraties klaar zijn, is dat niet gelukt. "Ik moet het voor nu even loslaten en pak na de feestdagen de draad weer op. Volgend jaar word ik 35 en het zou een mooi cadeau zijn aan mezelf om het boek dan echt in handen te houden.” Hoewel de Bredevoortse het prentenboek in eerste instantie voor haar eigen kinderen maakt, hoopt ze stiekem dat er een uitgever te vinden is die het boek, wellicht in een aangepaste versie, in de markt wil zetten. "Het is heerlijk om te zien hoe mijn kinderen al genieten van de verhaaltjes en zichzelf er in herkennen. Ik vind het zo leuk dat ik mijn fantasie en creativiteit kan gebruiken om kinderen en (groot)ouders blij te maken, daar kan ik mij helemaal in uitleven. Daar wil ik in de toekomst graag meer mee doen.” Manon en de vorderingen van haar boek zijn te volgen via haar website en en haar Facebookpagina. info op www.studioaltijdlente.nl