Poppenhuis
Sinterklaas is voorbij. De Sint heeft mij niet vergeten, want gisteren kreeg ik een fraaie roman over een verzonnen psychedelische rockgroep in de jaren zestig. De boekhandelaar gaf het me nadat ik had betaald. Intussen is de kerst allang begonnen.
Eigenlijk is het altijd kerst in mijn huis, want de kerstboom blijft het hele jaar staan. Het is geen grote, maar een mini-exemplaar in een poppenhuis dat nog altijd in mijn kamer staat. Het heet “Lichtpuntje” en is twintig jaar geleden gemaakt door mijn ouders. Mijn vader zorgde voor het huis en de meubels. Mijn moeder voor de aankleding van de meubels en de twaalf kamers in het huis. Een handige vriend zorgde voor verlichting.
Soms heb ik de neiging het poppenhuis naar de alkoof te verplaatsen, zodat ik een ander uitzicht heb vanaf mijn werktafel. De plek zou heel geschikt zijn om boeken en cd’s op te stapelen, want in mijn huis hebben die nog steeds de neiging om toe te nemen. Voorlopig zet ik ze dan maar in de open haard, op de schoorsteenmantel en op de vensterbanken in de voorkamer. De laatste planten zijn daar onlangs dood gegaan, omdat ik er nooit aan dacht ze water te geven.
Toch staat het poppenhuis er nog steeds. Ze herinneren me elke dag even aan mijn ouders, die al enige jaren niet meer onder ons zijn. Het huis doet me ook denken aan het intrekkersmaal dat we ervoor organiseerden. De hele familie was er voor uitgenodigd, zodat er op een warme zomerdag zeker 50 mensen onder de kastanje en de hazelaars zaten.
Het eten voor dat intrekkersmaal had ik verzorgd. Het was de eerste keer dat ik voor een groot gezelschap kookte. Recepten uitzoeken, een draaiboek maken, boodschappen doen, de gerechten bereiden en voorbereiden, het was een enorme operatie, die mij veel tijd heeft gekost. Gelukkig kreeg ik hulp van mijn moeder en een van mijn zussen. Ook mijn vader kon ik zo nu en dan inschakelen voor enig snijwerk. Het zeer fijn snijden van prei was zijn specialiteit.
Het was de eerste keer dat ik zorgde voor een Smörgåsbord, het befaamde Zweedse buffet met koude en warme gerechten. Ik had er kookboeken met recepten uit Amerika voor laten komen. Voor grote gezelschappen kook ik al jaren niet meer, maar als ik naar het poppenhuis kijk krijg ik zin om het nog een keer te doen. Het kan ook voor een klein gezelschap. Met de komende kerst zal dat gezelschap zelfs heel klein zijn. Dat hoeft geen belemmering te zijn om enkele Smörgåsbord-recepten te bereiden. Bij het eten zal ik zeker als ik naar het poppenhuis kijk denkbeeldig proosten met mijn ouders.