Gewoon anders
Voor velen van ons zijn de vakanties weer voorbij en lijkt alles weer in het gewone ritme door te gaan… Nou ja gewoon… voor zover we nog van het ‘gewone’ kunnen spreken. Door de maatregelen en de strenge adviezen die de crisis met zich meebrengt lijkt niets meer gewoon. Er wordt nu meer gesproken over het ‘nieuwe normaal’, wat dat dan ook moge zijn.
Hoe dan ook na onze vakanties hebben we de draad weer opgepakt. Even was er tijd voor ontspanning, en ook dat zal anders geweest zijn dan we oorspronkelijk van plan waren.
Het is maar wennen aan dat alles anders moet en we over verschillende zaken na moeten denken hoe we het vorm gaan geven.
Dat geldt ook voor de kerkelijke activiteiten, maanden waren de kerken gesloten voor de eredienst, wat zal het effect zijn?
Ook de vergaderingen en andere bijeenkomsten waren er niet of digitaal. Er zijn veel beperkingen en er zijn bij veel mensen aarzelingen, dit bij elkaar gevoegd, kunnen we maar moeilijk onze draai vinden. We staan voor allerlei dilemma’s om aan een nieuw kerkelijk seizoen te beginnen. Maar... in kleine kringen / ontmoetingen kunnen we ook als een uitdaging zien.
Want hoe dan ook, we hebben elkaar wel nodig om het vol te houden in deze crisis, maar ook om ons geloofsscheepje drijvende te houden en de storm te weerstaan.
Het vraagt om na te denken hoe we het nieuwe seizoen vormgeven aan samen gemeente zijn en dit dat dan niet afhankelijk te laten zijn van het kerkelijke gebouw, maar de beweging die we samen maken als gemeenschap en ons richten op onze omgeving.
Vanuit de landelijke kerk wordt het thema aangereikt: ‘Het goede leven’.
Een thema dat lijkt aan te sluiten in de wereld waarin we leven. Maar wat is goed?
Hoe geven we zin aan ons bestaan zodat we het als goed ervaren?
Waar hebben we behoefte aan in deze tijd? Iemand zei me, ik heb behoefte aan troost.
Troost dat is weten dat je niet alleen bent, dat er iemand voor je is, dat er uitkomst is, dat er een toekomst is.
Uitkomst of toekomst kunnen we elkaar niet bieden, maar we kunnen wel een stukje met elkaar oplopen, zodat je niet alleen hoeft te gaan.
Ook voor de tijd die komt blijft de oproep: Kijk naar elkaar om en let op elkaar.