Linda Commandeur loopt vierhonderd kilometer door de Achterhoek

‘Als je echt kijkt en echt ziet, gaat er een wereld voor je open’

Door Barbara Pavinati

ACHTERHOEK – De uit Groenlo afkomstige Linda Commandeur gelooft in mensen die de Achterhoek krachtiger maken en ze bewondert de diverse natuur die de regio rijk is. Zij wandelt van 7 juli tot 15 augustus verspreid over twintig dagen vierhonderd kilometer door de Achterhoek. Per dag loopt ze ongeveer 25 kilometer. Tijdens deze wandelingen langs mooie initiatieven, prachtige natuur en locaties waar het goed overnachten is, verzamelt ze materiaal voor een boek. Daarvoor maakt ze onderweg aantekeningen in een schrift. Op dag dertien ontmoet ik haar in Eefde. Bij Huize de Voorst. Ze vertelt: ”Ik wil de Achterhoek door mijn ogen in beeld brengen. Ik wil laten zien hoe ik alles zie. Ik hoop dan dat mensen met een andere blik naar hun omgeving gaan kijken. Hoe mooi het hier is en hoe fijn we hier wonen. Ik weet nog niet wat voor boek het wordt, want ik weet niet wat ik onderweg allemaal ga tegenkomen. Wat ik wel weet is dat het over de verhalen gaat. En dan met name de bijzondere verhalen. De verhalen waar ik enthousiast van word. Die gaan vaak over mensen die hun hart volgen, die dingen doen waarvan anderen denken: ‘dat kan niet’.”

“Na afloop van deze tocht heb ik eerst vakantie. Dat klinkt misschien gek, maar voor mij is het echt werken,” lacht Linda, “Daarna heb ik een half jaar vrij gepland om onder andere het boek te gaan schrijven. Ik ga dan kijken welke verhalen ik wil uitwerken en ga dan misschien nog wel terug naar plekken of mensen die ik gesproken heb.

Op zoek
naar verhalen
over mensen
die dingen
doen waarvan
anderen
denken:
'dat kan niet'

Met het boek wil ik laten zien hoe mooi de Achterhoek is, maar ook dat je kan leven vanuit vertrouwen. Als je echt kijkt en echt ziet, gaat er een wereld voor je open. Soms vraag ik mij af waar ik in vredesnaam mee bezig ben, maar ik weet dat het gaat ontstaan. Al weet ik nu nog niet wat het gaat worden. Straks valt alles vanzelf als een puzzel in elkaar.”

Ik zie heel andere dingen
“Het thema van het boek is vertragen. Vertragen is voor mij niet per se langzamer gaan, maar met meer aandacht opmerken en zien. Dat gaat makkelijker als je letterlijk niet zo snel gaat. Pas als je met iemand wat langer praat, komen de mooie verhalen en persoonlijke dingen. Dat komt omdat je die persoon dan echte aandacht geeft,” legt Linda uit, “Mensen vertellen mij graag dingen. Omdat ik echt luister en ze merken dat ik doorvraag. Ze willen ook altijd dingen van mij weten. En omdat ik vertel wat ik doe en waarom ik dat doe, komen er nog meer verhalen los. De gesprekken onderweg ontstaan spontaan. Omdat ik bij mensen ga kijken wat ze aan het doen zijn, een foto maak of opmerking maak. De mensen reageren snel. Ze voelen dat ik wil praten. Op de eerste dag van mijn tocht trouwens niet. Toen was ik teveel met mezelf bezig. Ook toen ik zo’n pijn had aan mijn voet onderweg, had ik niet echt veel gesprekken. Maar zodra ik er zelf zin in heb en er open voor sta, zet ik alles in gang. Eigenlijk hoef ik er niks voor te doen, het gaat vanzelf. Vertragen is ook streng zijn tegen jezelf. Doordat ik vertraag, mis ik heel veel van bijvoorbeeld het dagelijks leven, maar ik zie ook veel meer. Ik zie heel andere dingen.”

Waarom woon ik graag in de Achterhoek?
Linda: “Het idee voor dit boek is ontstaan naar aanleiding van mijn columns die ik in Achterhoek Nieuws schrijf over mooie initiatieven en mooie mensen in de Achterhoek. Iemand vroeg mij of ik die wilde bundelen. Dat heb ik nog niet gedaan, omdat ik dacht ‘dat is oud nieuws, ik moet iets nieuws maken.’ Toen heb ik wat initiatieven op een rijtje gezet en aan elkaar verbonden door een wandelroute. Daarna ben ik gaan kijken waar ik allemaal kon overnachten en heb ik een nieuwe route in etappes gepland. Die tweede route wandel ik nu.”

'Onderweg
ontstaan
spontaan
gesprekken,
mensen
voelen dat
ik wil praten'

Zelf een project in de wereld zetten
“Na elke dag post ik mijn belevenissen op Facebook. Dat is om mijn eigen proces te verwerken en mensen te laten meegenieten en nieuwsgierig te laten worden naar mijn boek. In mijn werk doe ik veel voor andere mensen en de mensen doen nu iets voor mij terug. Dat merkte ik heel erg toen ik klachten kreeg met mijn voet. Iedereen hielp en dacht mee.” Linda besluit: ”Het meest gelukkig ben ik nu, omdat ik nu eindelijk weer eens zelf een project in de wereld zet. Het is fijn dat mensen meegenieten. Ik doe nu iets vanuit mijn eigen hart en mensen waarderen dat.”

Als je Linda wilt steunen of haar boek wilt bestellen, dan kan dat via de website.

Op dag 14 besluit Linda (tijdelijk?) te stoppen met wandelen, omdat de pijn aan haar voet te erg is. Of en hoe ze verder gaat is op het moment van dit artikel nog niet duidelijk, maar haar doel blijft hetzelfde. Het gaat Linda om de beweging die ze wil creëren, de vorm is minder belangrijk.

gewooncommandeur.nl/achterhoek