De laatste weken loopt het aantal coronabesmettingen weer op, de tweede golf lijkt er sneller aan te komen dan verwacht. De onzekerheid wordt groter hoe hiermee om te gaan. De ongerustheid ook om wat dit nu weer voor gevolgen zal hebben voor ons leven en ons werk.
Ik merk dat ik er onrustig van wordt als ik om me heen zie hoe mensen moe zijn van alle maatregelen en regels en deze steeds minder worden nageleefd.
Ik zou je willen uitdagen om weer na te denken over waarom ze voor een ander wel en voor jou niet zouden gelden.
Regels en voorschriften zullen er altijd zijn. Zonder goede regels zal er wanorde ontstaan. We focussen ons vaak te veel op wat er niet mag en vergeten zo dat dit ook betekent dat er heel veel wel mag. De grenzen van de regels geven ook de ruimte van de vrijheid aan. In die vrijheid wordt menselijkheid, welzijn voor al wat leeft, gelijkheid van iedereen, je naaste liefhebben als jezelf nagestreefd. De regels zijn er dus niet om jou te beperken, maar om jou samen met anderen ruimte te geven om volop te leven.
We hebben onze mond vol van het recht op individuele vrijheid. Dat je als individu de vrijheid hebt om je eigen leven in te richten en je eigen weg te kiezen. Maar je leeft ook in samenhang met andere individuen. Bijna niemand leeft zonder verbanden met andere mensen. Een mens is nu eenmaal een sociaal wezen. Dat betekent dat jij de ander beïnvloedt met jouw leven, jouw keuzes, jouw gedrag.
In alle beperkingen die we juist in deze tijd krijgen opgelegd, en het zijn er niet eens meer zoveel, draait het erom dat we beseffen dat het niet alleen gaat om wat wij willen. Het gaat ook om het welzijn en het leven van andere mensen die vatbaar zijn, die kwetsbaar zijn en met wie wij samen leven dichtbij of verder weg.
In de Bijbel lezen we over tien woorden die God ons geeft, samengevat in het woord Liefde: Liefde tot God en Liefde voor je naaste. God zet ons daarmee in dat grotere perspectief van samen leven, samen geloven, samen mens zijn. De ruimte om vrij te zijn binnen alle regels.