Stiltecorona
Doet de kerk er nog toe? Is er nog behoefte aan een kerk? Die vraag stil ik mezelf wel eens. Het antwoord vind ik niet zo eenvoudig. Als predikant zou ik gemakkelijk ‘ja’ kunnen zeggen. Maar het is maar vanuit welk perspectief je hiernaar kijkt. Vraag ik het aan de trouwe kerkgangers van voor de Coronatijd, dan zal het antwoord vermoedelijk ook wel ‘ja’ zijn.
Toch denk ik ook wel eens: de kerk heeft de boot gemist. De kerk is misschien niet zo goed met z’n tijd meegegaan. Jongere mensen komen er niet of nauwelijks en ook veel ouderen haken af. Nu langzamerhand de kerkdiensten weer doorgang vinden, vraag ik me af wie er zal komen. De eerste tijd zullen mensen misschien wegblijven uit angst voor besmetting. En daarna? Er zullen best mensen zijn die zeggen weinig te missen en zij zullen wellicht niet terugkomen.
En toch, er zijn nu meer ‘online’ bezoekers van kerkdiensten dan dat er in de tijd voor Corona aan werkelijke bezoekers waren. Kennelijk zijn er toch mensen die daar juist in deze tijd behoefte aan hebben. En als ik kijk naar mijn eigen kerk, de Jacobskerk in Winterswijk, dan hebben we de afgelopen weken tientallen bezoekers van het stiltecentrum kunnen begroeten. ‘Stiltecorona’ noemden wij het initiatief om de kerk enkele dagen per week tussen 15.00 – 17.00 uur open te stellen.
Als je het zo bekijkt, is er nog steeds behoefte aan een kerk. Waarom mensen komen, is misschien heel verschillend, maar dat is niet erg. Er waren de afgelopen tijd in ieder geval mensen die de weg naar de kerk wisten te vinden, om daar even stil te zijn, voor een moment voor jezelf en van bezinning.
Of de kerk ertoe doet, is nogal een grote vraag, die niet zomaar te beantwoorden is. Persoonlijk ben ik blij dat de kerk deze hierboven beschreven en bescheiden rol kan vervullen. ds. Freerk Hovinga