'Ik hoop dat mensen na deze crisis eraan zullen blijven denken dat je toch solidair met elkaar moet blijven'
Vervolg van pagina 18
Verwerking
Voor beiden geldt dat er naast hun werk op de IC nog zo'n 15 uur in een dag zitten. Tijd voor rust en verwerking is er niet, nog niet. "Thuis gekomen ga ik verder met lesgeven aan mijn kinderen," lacht Jelle Henk. "Geen tijd voor verwerking. Bij mij thuis is mijn houtstapel bijna weg. Ik had er nog een paar bomen liggen die ik met mijn motorzaag weggewerkt heb. Dat vind ik lekker." Ook Normen heeft zijn manieren van 'verwerken.' "Je staat er zeker bij stil, denkt erover na. Waar ik zelf mijn hoofd leeg mee maak, zonder alle andere vermakelijkheden in deze tijd, is klussen thuis. Schilderen, er zijn inmiddels bijna geen klussen meer over," kan hij er zelf om glimlachen. "Verder voldoening zoeken in de kinderen, hun ondersteunen bij school en vooral, je bent heel erg op je familie gericht momenteel."
Rustiger maar drukker
Ook in het SKB is de landelijke trend van daling Corona-patiënten inmiddels merkbaar. "Voorlopig is het al wel ietsje rustiger," merkt ook Jelle Henk. "Ook in Brabant gaat men langzaam weer naar een normale IC-capaciteit. Hier is het ook al iets afgeschaald. De ziekste mensen blijven over. Het is in zoverre niet zoveel rustiger omdat je wel drukker bent met die patiënten." "De druk op de bedden is lager," ervaart ook Normen, "maar je ziet wel duidelijk dat degenen die er liggen nog steeds die intensieve zorg nodig hebben. Dat vergt enorm veel handen ook. En we hebben pas nog iemand overgenomen uit het zuiden van het land. Die verdeling gaat ook nog gewoon door."
Zorg opschalen
De maatregelen van het kabinet kan op goedkeuring van de 'tijdelijke krachten' op de IC rekenen. "Jazeker," is Jelle Henk stellig. "Anders wordt het zorgsysteem volledig overspoeld. Dan kunnen we de zorg die nodig is niet bieden. Het is wat het is, voor iedereen een moeilijke tijd." Langzaamaan wordt er ook weer gedacht aan opschalen van de reguliere zorg, waar een stuwmeer aan achterstalligheden ligt. "We gaan als cardiologen na de Meivakantie waarschijnlijk weer iets opschalen. De normale zorg moet op een gegeven moment weer doorgaan. Ik denk dat het nog geruime tijd zo zal zijn dat het nog afgeschaald is zodat je zo weinig mogelijk mensen bij elkaar zet, met zo weinig mogelijk besmettingsgevaar." Normen knikt instemmend. "Je krijgt een hele bulk aan operaties die allemaal opgeschort zijn, die toch moeten gebeuren. In welke vorm dan ook, het zal zorg met de handrem erop zijn. Minder dan normaal maar het is wel belangrijk dat dat weer vorm gaat krijgen, want je zag in het begin van de Coronacrisis ook dat er minder aanloop was naar de Spoedeisende hulp. De 'pijn op de borst klachten', die mensen durfden op de een of andere manier niet meer naar het ziekenhuis te komen. Dat zie je langzaamaan wel weer ontstaan, plus de gewone fracturen met mooi weer. En wat altijd is doorgegaan zijn de operaties die niet kunnen wachten, de spoed en oncologie."
Verandering zorg
Op de vraag of beiden verwachten dat de zorg er na de coronacrisis anders uit zal zien zijn beiden niet overtuigd. "Durf ik niet te zeggen," antwoordt Jelle Henk. "Het kan zomaar zijn dat als je een jaar verder bent, als alles weer normaal is, alles weer snel vergeten is. Ik hoop wel dat Den Haag een beetje een wake up call krijgt, dat ze sommige dingen in de zorg misschien toch wel eens te ver gereorganiseerd worden." "Er was zelfs voor de crisis nog discussie dat het met nog minder IC-bedden af zou kunnen in Nederland. Ik denk dat ze dat toch wel zullen heroverwegen," verwacht Normen. "Ik hoop verder dat mensen na deze crisis eraan zullen blijven denken dat je toch solidair met elkaar moet blijven. Er wordt op solidariteit gestuurd momenteel. Dat zijn we, denk ik, in de huidige maatschappij soms wel eens kwijtgeraakt met zijn allen. Toch is het belangrijk." Jelle Henk knikt. "Dat het leven zo maar ineens acuut een andere wending kan krijgen. Ik denk dat veel mensen zich dat nu wel realiseren. Zeker op hogere leeftijd. Soms denk je dat je het eeuwige leven hebt. Als je in een risicogroep hoort, en er komt ineens zo'n gevaar op je af, realiseer je wel beter dat het ook best wel heel snel de andere kant op kan gaan. Het leven is eigenlijk te mooi om altijd met elkaar te strijden. Misschien moet je elkaar wat meer omarmen, al is het dan voorlopig figuurlijk. Je ziet nu heel veel solidariteit. Dat is prachtig, maar we hopen ook dat iets dat zoveel leed brengt ook iets positiefs meegeeft voor nu, dat zich dat ook op de lange termijn voortzet."