Stilstand blijkt geen achteruitgang
Het is als een trein vol passagiers die een noodstop maakt tussen twee steden in. Langzaam maar zeker stopt hij. En daar sta je dan tussen de weilanden waar je niet wilt zijn. In de verte zie je een snelweg, maar waar jij bent is het stil en onbekend en van de machinist hoor je niet hoe lang het gaat duren voordat het sein verspringt. Als je stopt, kijk je niet meer vooruit, maar om je heen. En dat is wat er in Nederland gebeurt.
Sommige passagiers raken geïrriteerd of bellen in de coupe met de zaak dat ze later komen. Hoeveel later niet. Maar vroeg of laat daalt de berusting in en kun je niet anders dan wachten. Of…?
Oceaan
Het coronavirus is vanzelfsprekend het gesprek van de dag. Zoiets belangrijks mag niet onbenoemd blijven, een ieder dient doordrongen te worden van de ernst en van de richtlijnen. Maar het nieuws komt met vloedgolven tegelijk op ons af. Van richtlijnen hier tot golven van kritiek aan de andere kant. Wat steeds meer terrein wint, is de golf van omzien naar elkaar. En steeds meer mensen surfen daarop, met de kop in de wind.
Stilstaan en bezinnen
Want als je plotseling stilstaat, als je ineens thuis moet werken of al je afspraken en opdrachten zijn geannuleerd, is wachten niet het enige. Vanuit het stilstaan kijk je om je heen en zie je waar anderen staan, of omvallen. En help je ze rechtop te komen. En dat klinkt bijna als een preek, wat naadloos past in deze veertigdagentijd tussen carnaval en Pasen!
Initiatieven
Wat het coronavirus en alle maatregelen, naast ongemak en ongerustheid, brengt, is een saamhorigheid van jewelste.
Tieners die Facebook-pagina's oprichten om hulp te bieden, buurvrouwen waar eindelijk naar wordt omgezien en kinderen die geen verjaardag kunnen vieren, maar wel een stortvloed aan kaartjes krijgen. Ouders worden onderwijzers en spelen potjes voetbal bij de vleet of stappen het bos in met hun kroost. Het sociale contact blijkt het bindmiddel te zijn waarmee we dagen doorkomen. Niet de beurskoersen of pensioenakkoorden zijn het nieuws, maar het gejuich en geklap voor personeel in de zorg.
Klimaat
Wat de oorzaak van het virus ook mag zijn, het tot stilstand komen van het dagelijks leven, biedt voordelen voor de aarde. Dolfijnen worden gespot in de havens van Italië en het water in Venetië is in geen decennia zo schoon geweest. Je kunt de vissen zien zwemmen! De smog in Chinese regio's is zelfs opgelost. De economie lijdt misschien enorme schade, maar de aarde komt misschien weer op adem om weer een verse teug zuurstof te kunnen nemen.
Leefden we te snel zodat we moesten vertragen? Waren we misschien vergeten waar het echt om ging?
En nu?
Niemand heeft die glazen bol en kan zien hoe lang het duurt en wat we daarna moeten opbouwen. Maar als we daar weer aan toe zijn, laten we dan terugdenken aan deze tijd en wat er allemaal mogelijk was omdat we daar tijd voor kregen. En anders gaan doen, als het anders kan!
Leander Grooten is schrijver, presentator, organisator, muzikant en pionier jeugd- en jongvolwassenen Winterswijk en Borculo.