Opwarming
In de winter leef ik tegenwoordig nog maar in één kamer in mijn niet al te kleine huis. Verder kom ik een enkele keer in de keuken en op de wc. 's Nachts ga ik naar boven om mijn bed op te zoeken. Dan gaat uiteraard de verwarming helemaal uit. Onder het dekbed is het snel behaaglijk. Lukt dat niet tijdens een koude nacht, dan is er een gehaakte sprei voor extra opwarming.
Dat slapen in een erg koude ruimte heeft een klein nadeel. In bed is het zo aangenaam, dat opstaan elke morgen uitgesteld wordt. In de winter kost het me geen enkele moeite om het grootste deel van de dag in bed te liggen, maar ja zo nu en dan moet ik er toch op uit. Als het kan blijf ik echter graag langer in bed. Ik doe dat niet voor mezelf. Ik doe dat om de wereld te redden. Daarom wil ik zoveel mogelijk energie besparen.
Waarom? Dat weet u toch wel? Ik heb het nog eens in mijn archieven nagezocht: al aan het begin van de jaren 90 schreef ik een artikel in de plaatselijke krant over de opwarming van de aarde. Anderen schreven er zelfs al eerder over dat de CO2 (koolzuurgas), dat vrij komt als wij gas gebruiken of dat de lucht in gaat, als er elektriciteit voor ons wordt opgewekt, zorgt voor een deken in de atmosfeer die de aarde opwarmt. "Ach zo'n vaart zal het niet lopen", was in die tijd de gebruikelijke reactie. Zo langzamerhand hoor ik dat minder, helemaal weg is het niet, ondanks dat de aanwijzingen sterker zijn geworden. Maar in discussie ga ik al tien jaar niet meer. "Wil jij dan geen geld besparen door minder energie te gebruiken?" Nooit hoorde ik iemand zeggen dat die zoveel mogelijk energie wil verspillen.
Omdat ik zag dat het lastig was om in mijn oude huis het energieverbruik om laag te brengen, heb ik op 29 december voor een radicale maatregel gekozen. In ben van het gas af gegaan. Nou ja, nog niet helemaal, want ik gebruik nog wel gas als ik me douche en kook. Maar de centrale verwarmingsinstallatie gaat nooit meer aan. Ik zag het soms als ik in december achter mijn huis naar het schoorsteentje van de CV-ketel keek: voortdurend werden witte rookwolken de lucht in geblazen. Allemaal CO2.
In de kamer waar ik het meest verblijf staat nu een elektrisch straalkacheltje voor enige persoonlijke opwarming. Het is een terugkeer naar de tijd waarin in dit huis twee kachels waren. Dat was nog zo tot aan het begin van de jaren 90. Ook toen was het in de rest van het huis koud. In mijn jeugd zat ik boven op mijn kamertje huiswerk te maken met twee truien en een vest aan en soms zelfs handschoenen. In die tijd vond ik dat gewoon en daarom zal ik er ook nu weer snel aan wennen. Desnoods doen we nog een deken over de benen en zet ik in huis ook nog een muts op. Bijkomend effect: onze overheid heeft het gasverbruik steeds duurder gemaakt, waardoor het beter is meer elektriciteit en geen gas meer te verbruiken. Overigens hoop ik wel dat mijn energierekening nu weer lager wordt.