Namen verwarren
Het geheugen blijft een vreemd fenomeen. Niet voor niets worden er zoveel goed verkochte boeken over geschreven en zijn er professoren die vrijwel dagelijks op televisie uitleggen hoe dat allemaal in ons hoofd werkt. Intussen blijf ik me verbazen over hoe vreemd mijn geheugen af en toe werkt. Deze week werd ik er weer eens mee geconfronteerd toen ik twee mensen met elkaar had verward.
Uiteraard zal ik de namen niet noemen, want dat maakt het alleen maar pijnlijker. Ik begrijp ook nog steeds niet goed, waarom mijn geheugen mij deze streek heeft geleverd. En waarom ik bij het overlezen van een artikel dat ik schreef de fout niet zag. Als de namen op elkaar hadden geleken had ik het begrepen. Als er sprake was van één verkeerde letter had ik kunnen zeggen dat het een typefout was. In dit geval verwarde ik echter twee personen, die in het geheel niet op elkaar lijken. Ook hun namen niet.
Het verwarren van achternamen is wat mij betreft onvergeeflijk. Ik wil ook niet Oosterveld genoemd worden. Overigens heb ik er al langer last van dat namen me niet meteen te binnen willen schieten. Dat is niet eens van de laatste tijd, zodat ik het niet meteen in verband breng met een ouder wordend geheugen, dat de neiging heeft selectiever te werken. Ik ken al zo'n dertig jaar een ambtenaar, die zeer verdienstelijk werk verricht, wiens naam ik altijd weer vergeet. Heel vervelend hoor, want dan zit ik net zo lang te piekeren totdat ik me zijn naam weer herinner. Inmiddels heb ik er een trucje voor. Ik denk aan zijn aardige vrouw en weldra noem ik zijn naam dan hardop.
Ja, het geheugen blijft een vreemd fenomeen. Soms begrijp ik heel goed waarom ik iemand niet meer meteen herken. In de loop van mijn leven ben ik helaas ook enkele mensen tegen gekomen die ik me niet meer wil herinneren. Die ik nooit meer wil ontmoeten. Dat heeft mijn geheugen goed opgeslagen. Maar wanneer het om mensen gaat die ik waardeer kan ik het niet goed accepteren, wanneer ik niet meteen op hun naam kom of die zelfs verkeerd opschrijf.
Zou het met vluchtigheid te maken hebben? Ik merk dat ik vaak aan veel tegelijk denk en daarom snel afgeleid ben. Ik ben nog een artikel aan het schrijven over een bijeenkomst, terwijl mijn gedachten al gaan naar wat het mooiste liedje uit mijn geboortejaar is. Misschien moet ik me toch beter concentreren op waarmee ik bezig ben. Veel verschillende dingen tegelijk en snel na elkaar doen maakt het leven afwisselend, maar bevordert de kwaliteit niet altijd.
Om fouten in namen in de toekomst te voorkomen oefen ik nu elke dag. Ik klik de gemeentelijke websites van Aalten en Winterswijk aan en kijk naar de namen en portretten van de gemeenteraadsleden, burgemeestesr en wethouders en lees de namen hardop voor. Ik doe dat elke dag minstens vijf keer achter elkaar. Die namen mogen me niet meer ontschieten. Het zal niet nog een keer gebeuren dat ik de burgemeester van Winterswijk Joris Stapelkamp noem. Dat is een belofte.