Vanaf een bankje
In het Mentink
Door Bernhard Harfsterkamp
WINTERSWIJK - In de jaren 80 hadden we een hond. Het was een fox terriër, met wie ik dagelijks lange wandelingen maakte. Ik ontwikkelde daarvoor een aantal vaste rondes. Favoriet was de route, die vanaf mijn huis via de Morgenzonweg naar het Groters en het Mentink leidde. Na de dood van de hond kwam ik er niet zo vaak meer, maar deze week was ik er weer om op bankje langs de Mentinkweg te gaan zitten.
Het Mentink van tegenwoordig is aanzienlijk groter dan het Mentink dat door Natuurmonumenten in de jaren zeventig werd aangekocht. Dat was het gebied waarin ik me nu bevind, zeg maar tussen het Groters en de Corleseweg, met daarin enkele boerderijen. Een gebied tussen het oude ontginningslandschap van de dorpsrand en Corle, waar honderd jaar geleden nog vooral heidevelden met opslag van dennen waren te vinden. Na de ontginning werd hier vooral bos met grove dennen aangeplant. Daartussen stroomde een smalle beek, de Muldersbeek. Bij het aangekochte gebied hoorde ook het Koelveen, een moerasje dat je alleen kunt bereiken met een wandeling door enkele weilanden.
In de jaren tachtig werd het Mentink al vergroot met de bossen langs de Dollemansweg. Later kwam daar nog een van de mooiste stukjes kleinschalig oude hoevenlandschap rondom boerderij de Mentinkberg bij. Ook het heideveldje met bijbehorend bos tussen de Arrisveldweg en de spoorlijn kwam in bezit van de terreinbeherende organisatie. Het was onderdeel van het Rommelgebergte, maar werd jarenlang Korenburgerbos genoemd, voordat het eveneens Mentink werd. Sinds een jaar of vijftien hoort er ook nog een nieuw natuurterreintje bij de Veenhuisweg. Daardoor is het huidige Mentink een uitgestrekt gebied geworden waar in een gevarieerd landschap lange wandelingen gemaakt kunnen worden.
Intensief geboerd wordt er nauwelijks meer op het Mentink. Dat er voor me een graanveld ligt is dan ook niet heel verrassend. Het graan dat wordt verbouwd is triticale de kruising van rogge en tarwe. Deze heeft een hogere opbrengst en stevigere stengels, waardoor ze minder snel na een hevige bui met veel wind plat slaan. Veel akkerkruiden zie ik er niet tussen staan. Misschien iets te dicht ingezaaid? Achter het graanveld lijkt een houtwal te liggen, maar dat is een smalle bosstrook met eiken-beukenbos. Dat is een in deze omgeving zeldzamer bostype, waarin toch het grove dennenbos overheerst. In het voorjaar bloeit er veel dalkruid en veelbloemige salomonszegel.
Links in de verte naast het graanveld stroomt langs de bosrand de Muldersbeek. Dit beekje begint in de buurt van het streekziekenhuis te stromen. In het Mentink komt er een waterschapssloot bij, die vanuit de dorpsrand bij de watertoren komt. De Muldersbeek wordt verderop in Corle in het Bessinkgoor een saaie bredere rechte beek, de Siepersbeek, die na een tijdlang parallel aan de Boven-Slinge te hebben gestroomd, in deze beek uitkomt. Er wordt wel beweerd dat langs deze beek vloeiweiden hebben gelegen. Het wordt ook gezegd van de Vennevertlose beek in Ratum. Vloeiweiden zijn weilanden die bemest werden met het iets voedselrijker beekwater. De beek moet dan wel buiten de oevers kunnen treden. Bij brede beken, waardoor veel water komt is dat goed mogelijk. Bij deze kleine beken vind ik het zeer onwaarschijnlijk.
