O Fortuna
Lang geleden was ik een voetballer met enig talent. Als ik een enkele keer naar een voetbalwedstrijd kijk, denk ik daar nog wel eens aan. Bij een mooie passeerbeweging of een gevoelvolle pass met veel effect zie ik de zeldzame momenten voor me dat ik ook tot zoiets in staat was. Natuurlijk was ik geen topper. Maar ik ben er nog altijd trots op dat ik in 1977 topscorer was van mijn team. Met vijf goals.
Omdat ik van oorsprong een rooms-katholieke jongen ben en op een RK-school zat was het vanzelfsprekend dat ik lid werd van de katholieke voetbalvereniging Fortuna. In de praktijk had het geloof weinig invloed op de uitvoering van het spel, maar WVC of de Winterswijkse Boys kwam niet in aanmerking. Ook omdat ik daar niet al mijn schoolvrienden zou zijn tegengekomen. In die tijd was ik nog een beetje bang voor het onbekende.
Al met al heb ik ruim tien jaar gevoetbald bij Fortuna. "Witte broek en blauwe trui, dat zijn de Fortunalui", zongen we als we in groepsverband onderweg waren. Dat waren we vaak, want naast de trainingen en wedstrijden herinner ik me ook nog zomerkampen. En natuurlijk de avondvierdaagse, die in die tijd nog eindigde op Zwanenberg, het sportcomplex aan de rand van het dorp dat inmiddels een en al bedrijventerrein is geworden. Op dat blauwe shirt zat ook nog een witte v-vormige streep.
Aan Fortuna moest ik ook denken, omdat ik met Will de Graaff sprak die het op zich heeft genomen om een reünie van de vereniging te organiseren. De club bestaat weliswaar niet meer, want is opgegaan in de FC Trias, maar dit jaar zou het 85 jaar geleden zijn dat een kapelaan Fortuna oprichtte. Dat is uiteraard een mooi moment om bij stil te staan met iedereen die in het verleden heeft gevoetbald in een witte broek en een blauwe trui. Ik heb begrepen dat er van hen nog velen in Winterswijk en daarbuiten rondlopen.
Zelf ben ik geen groot liefhebber van reünies, maar ik geef toe dat het aangenaam is om nog eens herinneringen op te halen aan de oude kantine, waar we na de training of wedstrijd van de oude Weeber, de jonge voetbalde in mijn team, een biertje kregen en vaak ook nog wel een tweede. Kortom, ik overweeg zowaar te gaan op vrijdag 31 mei, Misschien ben ik wel een van de eersten die om 16.00 uur bij de kantine van de FC Trias verschijnt.
Het lijkt me wel leuk om nog iets speciaals te doen. Zingen bij de avondvierdaagse was leuk, maar nog mooier zou het zijn om pakweg zes uur met z'n allen een prachtig lied te zingen. Welk? Ik moest meteen aan O Fortuna van Carl Orff uit de Carmina Burana denken. In het Latijn. Dat geeft alleen maar goede herinneringen aan de Latijnse kerkdiensten op zaterdagavond, die velen van de reüniegangers nog hebben bezocht. Bovendien klinkt het indrukwekkend wanneer je het met veel mensen zingt. Ik zal organisator Will de Graaff verzoeken de tekst naar iedere aangemelde deelnemer van de reünie te sturen. Zodat er thuis al wel even geoefend kan worden. De melodie is tegenwoordig overal op internet vinden.