Ieder gemeenteraadslid een hond
Wat is de beste methode om als gemeenteraadslid te weten wat er in de Winterswijkse samenleving gebeurt? Naar allerlei bijeenkomsten van verenigingen gaan? Bier drinken uit een pul van een liter op het oktoberfeest? Elk jaar een burendag organiseren? Minstens vijf volksfeesten in dorp en buurtschappen bezoeken? Deze krant lezen? Het zal ongetwijfeld allemaal helpen, maar het meeste ervaar je wanneer je wandelt met een hond.
Al te vaak wandel ik niet met een hond. Het uitlaten van de hond laat ik zoveel mogelijk over aan mijn huisgenoot, maar een aantal keren per week ontkom ik er niet aan om deze taak op me te nemen. Eerlijk gezegd geniet ik er dan ook wel van, waarschijnlijk omdat het niet elke dag hoeft. Ik zie dan toch meer van wat er in de omgeving gebeurt en verandert. Anders zit ik vooral binnen en ben ik aan het schrijven en schrijven. Bovendien praat ik dan nog eens met de bewoners uit het centrum. Dat lukt niet met iedereen. Ik zou graag eens een praatje willen maken met die man met die leuke poedel. Maar zowel onze hond als de poedel beginnen meteen tegen elkaar te grommen. Dan lopen we allebei maar door.
Als twee honden elkaar mogen kunnen de gesprekken heel lang worden. Daardoor raak ik door een paar uitlaatrondjes per week, ik varieer mijn routes, heel goed op de hoogte van wat er leeft. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat ik met mensen praat. In Winterswijk is de hondenbelasting al lang afgeschaft, maar in een buurgemeente overwegen ze om die af te schaffen, omdat de hond het ideale middel is om met mensen in contact te komen. Voor mensen met een smalle beurs kan dan het afschaffen van die belasting net de extra stimulans zijn om zo'n verbindend hondje aan te schaffen en vaker mensen te spreken.
De laatste raadsvergadering bevestigde dat wandelen met een hond nuttig is voor een gemeenteraadslid. Twee raadsleden kwamen daardoor in aanraking met mensen en uitwassen van onze moderne samenleving, waardoor zij het terecht noodzakelijk achten om een voorstel te doen om onze wereld te veranderen. Hieruit bleek wellicht ten overvloede dat een hond ook voor een gemeenteraadslid een nuttig hulpmiddel is. Misschien klinkt hulpmiddel weer iets te negatief. Zo'n hond moet je natuurlijk wel willen koesteren, goed verzorgen en zo nu en dan een knuffel geven.
Vanaf januari gaat de gemeenteraad op een andere manier vergaderen om nog belangrijker voor de Winterswijkers te kunnen worden. Ik heb een aanvullend voorstel. Betaal voor elk raadslid een hond inclusief de jaarlijkse verzorgingskosten die er voor moeten worden gemaakt. Een aantal raadsleden heeft al een hondje, maar zij die er nog geen hebben verdienen er ook een om een betere volksvertegenwoordiger te worden. In onze moderne tijd vinden we het normaal dat elk gemeenteraadslid een goede computer van de gemeente krijgt, maar een hond zou voortaan ook tot het basisgereedschap van onze volksvertegenwoordigers moeten behoren. Er is natuurlijk wel een voorwaarde: de hond mag niet door partner of kinderen uitgelaten worden.