Kermis kijken
De kermis is altijd dichtbij geweest als je in de Wilhelminastraat woont. Tot voor enkele jaren geleden kon ik de kermisgeluiden alleen maar goed horen. Het lag er wel een beetje aan hoe de wind stond en de geluidsflarden vanuit het schouwburgplein mijn richting uit werden geblazen. Als dat zo was stuitten ze naast mijn huis op een hoog gebouw, dat alle geluiden prima weerkaatste. Als het dan buiten niet al te koud was, wat meestal met het Volksfeest wel lukte, kon ik in een stoel onder de kastanje uren lang genieten van de kakofonie.
Sinds de verplaatsing naar het centrum van ons dorp staan de kermisattracties meer verspreid in allerlei straten. De geluidsgolf is daardoor minder eenduidig. In ieder geval komt die niet meer zo indrukwekkend mijn kant op. Gelukkig is er wat voor in de plaats gekomen. Ik kan nu vanuit mijn voorkamerraam de kermis zien, althans een klein deel. Hoe de attracties heten die ik zie weet ik niet. De ene lijkt op de vliegtuigjes, die je omhoog en omlaag kunt laten gaan, waar ik in mijn jeugd ook heb ingezeten. De ander is een moderne variant van een reuzenrad. Alleen zitten de gondeltjes, waarin je plaats neemt nu vast aan een lange arm, die heen en weer zwaait. Afgaande op het gegil moet dat een enerverende ervaring zijn.
Kan ik overdag al gefascineerd zitten kijken naar de twee attracties, 's avonds is het nog veel mooier, want dan gaan de lichtjes aan. Dat zijn niet zomaar lichtjes, want ze hebben allerlei verschillende kleuren. Af en toe is er dan ook nog dat snel flikkerende effect en worden er rookwolken de lucht in geblazen, die dan apart kleuren. De sfeer moet dan optimaal zijn. Die lange arm met die twee gondeltjes komt 's avonds het meest tot zijn recht. Nog duidelijker zie je dan de gondeltjes langzaam om hoog gaan en daarna snel dalen en draaien. Intussen probeerde ik nog een beetje te werken, maar ik werd telkens enorm afgeleid als ik de lichtjes en bewegingen op de kermis zag.
Al met al schat ik dat ik vanaf donderdagavond tot zondagavond minstens vijftien uur gebiologeerd heb zitten kijken naar dit deel van de kermis. Ik moet zeggen dat het enorm rustgevend was. In het verleden ergerde ik me nog wel eens aan de kermis en al dat volk dat door de straat kwam, maar daar had ik nu helemaal geen last meer van. Ik raakte er echt zeer ontspannen door. Misschien heb ik wel een nieuwe therapie ontdekt: volledig tot rust komen door te kijken naar de lichtjes van de kermis. Hoe zullen we die noemen? De kermistherapie?
Eén verbeterpunt voor volgend jaar is er wel. Dat ding met die lange arm stond iets te veel naar rechts opgesteld, waardoor het uitzicht niet optimaal was. De attractie bleef daardoor voor een groot deel verborgen achter de ruwe berk, walnootboom en appelboom van mijn overbuurman. In voorgaande jaren stond deze kermistrekker veel centraler opgesteld, waardoor het genot nog groter was en de therapie beter werkte. Daarom een verzoek aan de organisatie: volgend jaar graag weer midden in mijn voorkameruitzicht. Anders moet ik mijn overbuurman vriendelijk verzoeken om al die bomen om te zagen. Dat zou toch jammer zijn.