Volksfeest
Toen ik op de lagere school zat was het Volksfeest vooral de grote kermis. Dat bloemencorso had nog weinig betekenis, het waren alle attracties die opgesteld werden bij het feestgebouw en daarna bij het Cultureel Centrum die de aandacht trokken. Ze maakten me al weken vooraf onrustig. Omdat ik niet ver van het kermisterrein af woonde, was ik er regelmatig te vinden bij het opbouwen. Een enkele keer mocht ik meehelpen en dan kreeg ik een vrijkaartje.
Samen met mijn beste vriendje was ik in die laatste week van augustus vaak op het kermisterrein te vinden. We vergaten soms de tijd en kwamen daardoor te laat op school. Onze juf werd dan boos op ons en verbood ons om nog langer bij de Haitsma Mulierweg rond te lopen. Daar trokken we ons niets van aan, maar we werden wel voorzichtig. Als we een verdacht vrouwelijk persoon aan zagen komen, kropen we onder een kermisattractie. Als de benen waren gepasseerd kwamen we voorzichtig weer te voorschijn. We dachten werkelijk dat onze juf er voortdurend zou rondlopen om ons in de gaten te houden.
Tijdens mijn middelbare schooltijd had ik andere prioriteiten. Dat waren niet de meisjes. Dat was de muziek. Eerst had ik de singletjes ontdekt, daarna werden het de lp's. Het zakgeld wad niet hoog. In die tijd werd daar niet hard over onderhandeld. Daarom moest er voor een lp gespaard worden. Het Volksfeest was daar een mooie gelegenheid voor , want ik kreeg wel extra kermisgeld van mijn ouders en van ooms en tantes. Ik herinner me nog goed dat ik op de maandag na het Volksfeest naar Radio Woordes ging om On the level van Status Quo te kopen. Daarop stond kun grote hit Down down. Nog altijd als ik dat liedje hoor denk ik aan de kermis die ik daarvoor oversloeg.
Op de kermis ben ik daarna nooit meer geweest. Intussen heb ik mag ik wel zeggen een aardige muziekverzameling opgebouwd. Met dank aan het Volksfeest. Het werden uitslaapdagen. Pas als ik het Wilhelmus hoorde spelen, was het tijd om op te staan. Het muziekkorps dat voorop mocht lopen haalde toen nog de vaandels op bij de villa schuin tegenover mijn huis. Dat ging gepaard met een borrel en het volkslied. Als ik daarna opstond was ik op tijd om het corso te bekijken, dat nog door de Wilhelminastraat kwam.
De liefde dreef me uiteindelijk toch het dorp uit tijdens het Volksfeest. Het was de liefde voor het boek. Ik las niet alleen graag, maar ik vond het mooi om die boeken in een kast bij mij thuis te zetten. 25 jaar geleden was er tijdens het laatste weekend van het augustus voor het eerste een grote boekenmarkt. Daar ben ik een frequent bezoeker van geworden. Nog altijd vind ik het heerlijk om op de zaterdagmorgen van het Volksfeest Winterswijk uit te rijden. Niet altijd ging ik dan naar Bredevoort. Soms ging ik noordelijker om mijn Zweedse vriendin Metta te bezoeken. Zij houdt ook van boeken en in haar woonplaats Växjö bezochten we dan antiquariaten. Maar aanstaande zaterdag ga ik weer naar Bredevoort voor de grote boekenmarkt. Metta gaat met me mee. Misschien is het wel de laatste keer dat het kan.