Kraanwater

4 juni 2018, 13:06

"Daar is de kraan", zei mijn moeder altijd, wanneer ik als jongetje zei dat ik dorst had. Dat was uiteraard niet het gewenste antwoord. Ik had helemaal geen dorst, ik had zin in de een of andere frisdrank. Welke weet ik niet meer. Een groot liefhebber van cola ben ik nooit geweest. Het zal iets als cassis of exota zijn geweest. Van bitter lemon hield ik pas later. Ik was nog niet vrijpostig genoeg om het zelf te durven pakken.

, ik haalde mijn neus er voor op. Dat wilde je toch niet drinken. Als mijn moeder mij wilde plagen zei ze: "Zal ik een glaasje bessenlimonade voor je maken?" Water met een smaakje, dat was zo mogelijk nog erger. Contact met dat water uit de kraan probeerde ik zoveel mogelijk te vermijden. Ik waste me daarom niet al te graag. De reden daarvoor was niet dat wij nog heel lang zo'n ouderwets lavet hebben gehad. Daar kon ik wel mee omgaan. Maar als je bij het wassen niet goed oplette kreeg je zomaar enkele druppels van dat vermaledijde kraanwater in je mond.

Het leven werd gemakkelijker toen ik de leeftijd bereikte dat ik zelf kon bepalen wat ik wilde drinken. Het vocht dat ik weldra prefereerde heette bier en wijn. Kraanwater kon alleen als het omgezet werd in erg sterke koffie. Als een mens echter ouder wordt, komen er andere inzichten. Ik kwam er achter dat ik de wijn beter kon verdragen, wanneer ik er een glas water bij dronk. Dat kon echter geen kraanwater zijn. Dat moest bronwater met koolzuurgas zijn. Dat voelde veel prettiger aan in de mond en zorgde zeker voor een betere afdronk van de wijn.

Eerst dronk ik het goedkoopste bronwater, maar al snel kwam ik erachter dat dit niet het lekkerste was. Na veel uitproberen ontdekte ik het smakelijkste water. Het was afkomstig uit een klein stadje in een onherbergzaam gebied in de Alpen. De bron daar leverde niet heel veel water op, maar de smaak was zo geweldig dat ik er graag de vijf euro per fles voor over had. Eens per maand liet ik 50 flessen bezorgen. Het was daardoor wel afzien als ik eens een familielid of kennis bezocht. Soms probeerden ze me voor de gek te houden door me kraanwater voor te zetten, waarin met een of ander apparaat belletjes waren geblazen. Ik proefde het en spuugde het meteen uit.

Vele jaren later durf ik wel te zeggen dat het allemaal aanstellerij is geweest. Kijk nou eens naar mij met dat bijzondere Alpenwater! En nog ontzettend gezond ook. Superwater! Nou, inmiddels weet ik waar het meest superieure bronwater vandaan komt. Dat komt gewoon uit de ondergrond van Corle, waar mijn drinkwaterbedrijf al vele jaren water oppompt. Het was ooit een gemeentelijk waterbedrijf. Het is jammer dat het ooit is verkocht, want anders hadden ze dit excelente water nu kunnen verkopen voor zes euro per liter, ik reken de inflatie mee. Ik weet zeker dat er verdwaasde mensen zijn, zoals ik er een vroeger een was, die het er voor betalen. Gelukkig kan ik het veel goedkoper drinken, want dat Corlese water komt bij mij uit de kraan. Meer dan 50 jaar heb ik er voor nodig gehad om dit te waarderen, maar tegenwoordig wil ik niet anders meer.