Rekkenaar Nederlands kampioen Armworstelen
Meer dan alleen dikke spierballen
REKKEN - De meeste mensen gaan voor een potje arm drukken naar de kroeg, maar het armworstelen is een erkende sport in Nederland en daarbuiten. Inclusief strenge regels. Sinds kort is de Achterhoek een armworstelkampioen rijker. Rekkenaar Tom Rhebergen draagt de titel in de klasse onder de 95 kilogram. Maar er komt meer bij kijken dan domweg de sterkste zijn. "Reactievermogen en techniek zijn bij het armworstelen erg belangrijk", legt de 33-jarige Rhebergen uit.
Door Susanne ten Have
Met armen zo dik als stripfiguur Popeye, inmiddels is de explosieve kracht van Tom Rhebergen in de afgelopen drie jaar enorm toegenomen. Toen hij destijds dankzij een collega in aanraking kwam met de sport, wilde hij meteen het fijne ervan weten. Als krachtsporter lag er al een basis. "De eerste keren dat ik trainde ging het goed, maar mijn eerste toernooi ging gewoon slecht. Ik had de techniek niet, ik kon bijvoorbeeld geen richting geven aan mijn armen. Ik vond het ook niet alleen maar leuk eerlijk gezegd. Ik ben dan ook iemand die wil weten waar het aan ligt, dat het niet goed gaat", vertelt Rhebergen. Een speurtocht op het internet bracht hem naar de voorbeelden in onder andere Engeland, waar de sport bekender is dan in Nederland. De wedstrijden bereidde hij steeds beter voor. Stapsgewijs boekte hij progressie. Techniek, tactiek, reactie- en observatievermogen blijken minstens zo belangrijk te zijn dan alleen sterke armen, vertelt de Rekkenaar. "Ik verdedig tijdens een partij. In de sport ben je of een verdediger of een aanvaller, dat zit in je lichaamsbouw. Ook let ik op wat de tegenstander doet, als hij aanvalt wacht ik af tot hij verzwakt en dan sla ik toe", zegt hij met een lach. "Ik ben denk ik slimmer dan de andere jongens die meedoen aan het NK. Tussen de partijen door pak ik de rust en observeer ik mijn tegenstanders, zodat ik mijn tactiek en techniek op die van hun kan aanpassen."
Blessures
De keerzijde van de sport is dat deelnemers snel te maken krijgen met blessures. Zo zijn tijdens de NK in het Drentse Pesse zelfs twee sporters met een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Volgens Rhebergen hoort het risico van een trauma bij het armworstelen. "De spieren en pezen in je armen krijgen elke keer een flinke opdonder. Het gebeurt vaak en eigenlijk is het de kunst om zo fit mogelijk te blijven voor de wedstrijden. Dat ik het kampioenschap won, komt meer doordat ik geen blessure had. De nummer één van vorig jaar kon er niet bij zijn vanwege een kwetsuur."
Serieus
Het armworstelen verloopt volgens strenge regels. Het handvat aan de tafel mag niet worden losgelaten. De ellebogen rusten op tafel. Om te winnen moet de hand van de tegenstander de pad aanraken die op de tafel ligt. Bij elke set is een scheidsrechter aanwezig. De sport in Nederland bestaat sinds de jaren '80 en is nog steeds in ontwikkeling, al loopt het aantal deelnemers terug. Op dit moment worden de sportievelingen in drie gewichtsklassen verdeeld. Om dit topniveau te bereiken traint Rhebergen ongeveer drie keer in de week, maar in de aanloop naar het kampioenschap gaat de frequentie omhoog. En dat is eveneens pittig. "Mijn werkgever geeft mij de gelegenheid om twee keer in de week drie kwartier te trainen. Daarnaast heb ik een gezin. Daar wil ik wel tijd voor vrij houden. Als ik eerlijk ben zou ik niemand aanraden om te gaan armworstelen. Maar ik zit er eenmaal in, je leert mensen kennen. Zo'n toernooi is vooral een gezellige dag." Hoewel het voor de buitenwacht een bijzondere prestatie is, blijft Rhebergen er erg nuchter onder. "Als je maanden in de koude schuur traint om je voor te bereiden op het kampioenschap, dan ga ik vol adrenaline de strijd aan. Als het niet lukt om te presteren dan is dat natuurlijk een gigantische kater. En de titel? Ik ben niet de enige die een titel mee naar huis neemt en je moet realistisch blijven. Ik ben niet de beste."
De drie Nederlandse kampioenen, waaronder Rhebergen, mogen in december de eer van Nederland verdedigen op het EK in Turkije. Maar de nationale kampioen uit Rekken ziet af van die mogelijkheid, ook om economische redenen. "Als deelnemer moet je geld inleggen. En het niveau is daar veel hoger dan in Nederland."
