Sneeuw op 1 april
Omdat ik op 1 april jarig ben, heeft het weer op die dag me altijd bezig gehouden. Uiteraard heeft dat met het verjaardagsfeest te maken. Moet ik achter het huis nog aanvegen, omdat we buiten kunnen zitten? Of moet ik binnen stofzuigen en mijn tafel opruimen? Het zijn van die belangrijke vragen, waar ik dagenlang over kan tobben.
Als we het over het weer op 1 april hebben zijn er vele mogelijkheden. Mensen die midden in de zomer jarig zijn kunnen bijna altijd buiten zitten. Ze hebben hoogstens de pech dat het langdurig regent en het een enkele keer fris is. Begin april is dat anders. Tropisch warm is het nog nooit geweest, maar ik herinner me wel een dag waarop ik tientallen Russische gerechten had bereid voor mijn gasten, en we de hele dag buiten hebben gezten zonder enige behoefte aan truien, vuurkorven of warmte straaldingen.
De mooiste verjaardag die ik ooit meemaakte vierde ik op Enetorpet, het huisje van de herenboer uit Meddo in Småland. Dat kwam niet alleen, omdat die plek te ver weg was voor al mijn verjaardagsgasten. Dat kwam vooral door het magnifieke weer. Op Goede Vrijdag, ook toen was ik op de eerste Paasdag jarig, reden we uit Winterswijk weg in de degelijke Volvo die ik toen nog bezat. Het weer was vergelijkbaar met dat van nu, met af en toe een buitje. Terwijl we over de A1 naar het noorden reden werd het wel iets kouder, maar veel veranderde er niet.
Dat gebeurde pas toen we Zweden in reden. Even na Malmö begon het te sneeuwen. Het bleef sneeuwen, waardoor ik tijdens de laatste 100 kilometer met een slakkengangetje over de wegen reed. Doordat er ook nog andere auto's reden was er nog net een spoor op de rijbaan waarover je vooruit kon komen. Het rijden vroeg al mijn aandacht, want bij één kleine beweging naar rechts had ik meteen vast gezeten in een wal van sneeuw. Het was vermoeiend, maar ook mooi. Zoveel sneeuw had ik sinds mijn jeugd niet meer gezien, toen we de achterdeur niet meer open kregen omdat er een te dik pak sneeuw voor lag.
Uiteindelijk kwamen we bij de 700 lange oprit naar het huisje. Daar geen spoor. Wat doe je dan? Geef maar flink gas en rijdt er gewoon in, adviseerde de herenboer. Op 300 meter van het huisje kwam de auto alsnog vast te zitten. Maar ach, met het beetje bagage dat we bij ons hadden konden we wel even door de sneeuw ploeteren. Het duurde een week voordat het begon te dooien en de auto weer in beweging gebracht kon worden. Boodschappen deden we in de winkel bij het tankstation één kilometer verderop. Verder kon en hoefde er niets. Zelden heb ik me zo ontspannen gevoeld.
Graag zou ik dat nog eens meemaken. Helaas ben ik aanstaand weekend niet in de gelegenheid om naar Zweden te rijden, maar waarom zou het in Winterswijk niet kunnen sneeuwen? Het mooiste verjaardagscadeau zal dan ook zijn, wanneer ik zondag vanwege een dik pak sneeuw mijn achterdeur niet meer open kan krijgen. Voor iedereen die mij een sneeuwbal komt aanbieden heb ik dan een hartig wentelteefje klaar staan. Met bacon en spiegelei! Gewoon aanbellen want met sneeuw kan ik de voordeur altijd nog wel open krijgen. En niet schrikken van de hond.