Een van de bankjes langs de Dollemansweg. Foto: Bernhard Harfsterkamp
Foto:Vanaf een bankje
Langs de Dollemansweg
Door Bernhard Harfsterkamp
WINTERSWIJK – In januari zal ons dorp uitgeroepen worden tot fietsstad van Nederland. Er zijn nog vier concurrenten, maar die zijn uiteraard kansloos. Waarom? Omdat er in het Winterswijkse buitengebied zoveel prachtige zandwegen voorkomen. Nergens kun je aangenamer fietsen dan langs een van onze vele lange zandwegen. Neem de Dollemansweg in Corle. Alleen al de naam maakt indruk. Daarom moest ik wel even op een bankje halverwege gaan zitten.
Ik vrees echter dat die prijs vooral over de fietsvoorzieningen in de bebouwde kom zal gaan. Dat is jammer, want de gemeente doet zo zijn best in het buitengebied. Zeker, ik heb regelmatig gemopperd over het verbreden en verstevigen van die fietspaden langs de vele zandwegen. Ik wilde graag blijven ploeteren door mul zand in de zomer en modder in de herfst en winter. Maar dat hoefde deze keer niet. Na een etmaal vol regen die de zandweg behoorlijk onbegaanbaar had gemaakt was het fietspad langs de Dollemansweg nog steeds een racebaan voor de fietser. Dat beviel me wel.
Vanaf de onbewaakte spoorwegovergang nabij het Rommelgebergte tot aan de kruising bij de Veenhuisweg loopt de Dollemansweg vooral door en langs bossen vol met grove dennen en sparren. Die zijn hier aangeplant toen de heidevelden niet meer de plaggen hoefden te leveren voor de bemesting van de akkers. De relatief snel groeiende bomen zouden gebruikt kunnen worden als hout voor de mijnbouw in Limburg en misschien ook wel in Duitsland. Dat is al lang niet meer nodig, zodat de bossen en velden hier al weer enige tijd onderdelen zijn van het gebied, dat eigenaar Natuurmonumenten Mentink noemt.
De terreinbeherende organisatie wil graag weer meer heide in het Mentink. Tegenover het bankje is de voedselrijke toplaag van het weiland dat hier vele decennia intensief is bemest afgegraven. Ook elders langs de Dollemansweg is van de akkers en weilanden de voedselrijke toplaag verwijderd. Op het zeer voedselarme witte zand keert de heide na enige jaren al weer terug. Vanaf het bankje zie ik veel bremstruiken, die overal in het perceel zijn opgeslagen. In mei kleuren ze dit deel van het Mentink geel. Maar er zijn meer interessante planten die zich hier al hebben gevestigd. Langs de Dollemansweg tref je nauwelijks boerderijen aan. Het is een van de delen van Winterswijk met veel bos. Misschien dat daarom de raaf zich hier thuis voelt. Dit keer hoorde ik de vogel niet, bij eerdere bezoeken regelmatig.
De herfst nadert zijn eind. De eiken, die als laatste van alle bomen verkleuren, zijn inmiddels hier ook goudgeel. Het zijn er niet veel, want het zijn de naaldbomen die hier dominant zijn. Daardoor is de overheersende kleur toch nog steeds donkergroen. Niet ver van het bankje staat een opmerkelijk fenomeen. Ik zag het voor het eerst ongeveer een jaar geleden, maar ik werd er op gewezen dat dit vogelhuisje er al langer staat. In het huisje tref je geen vogelvoer aan. Wel figuurtjes die wisselen. Ik zag er al eens een klein Boeddhabeeldje in staan. Dit keer zijn het echter twee engelen die vooraan staan, met daarachter Jozef en Maria en het kindeke Jezus. Langs de Dollemansweg is de kerst allang begonnen. Mooi, dat zo'n vogelhuisje met wisselende personages er al zo lang kan staan zonder dat iemand het vernielt of verwijdert. Dat is ook Winterswijk.
