De twee bankjes die bij de plas aan de Greversweg staan. Foto: Bernhard Harfsterkamp
Foto:Vanaf een bankje
Een retentievijver in 't Woold
Door Bernhard Harfsterkamp
WINTERSWIJK - De onbewaakte spoorwegovergang in de Greversweg is gelukkig nog niet afgesloten, zodat ik nog vanaf de Olden Goorweg een van mijn favoriete bankjes kan bereiken. Die staat aan de rand van een plas bij het bos de Plekenpol. Dat water trekt vogels aan, die ik graag vanaf het bankje een tijdlang bekijk. Alleen dan krijg ik wat meer inzicht in hun gedrag.
Vandaag is het rustig op het water. Er is alleen één eenzame meerkoet. Die zwemt heen en weer en duikt zo af en toe onder water, maar behoudt wel afstand. Het is geen broodmeerkoet, die alleen in de bebouwde kom voorkomt waar met brood de "eendjes" werden gevoerd. De meerkoeten daar voelen zich blijkbaar ook eend, want zodra er een mens als ik nader stormen ze op je af. Althans dat was zo, want vanwege blauwalggevaar zijn al heel lang de eendjes niet meer gevoerd. Toch zie je zo'n broodmeerkoet nog altijd hoopvol kijken.
Deze meerkoet beperkt zich tot plantaardig voedsel. Even denk ik dat die naar me toe komt, als die aan land klimt. De vogel scharrelt wat op de oever en kiest dan toch weer voor het water. Met een ruime boog zwemt die voor me langs om verderop weer regelmatig onder te duiken. Vanaf dit bankje observeerde ik al eens het visgedrag van een blauwe reiger. Ze kunnen stokstijf stil staan, maar als je ze nauwkeuriger volgt zie je dat ze heel heel langzaam met hun kop richting water buigen om dan opeens toe te slaan en een vis te verschalken. Ik zag hier ook wel eens een aalscholver over het water zwemmen. Opeens was die weg. Zonder dat ik het in de gaten had weggevlogen? Nee. Deze vogel "jaagt" onder water en kan dat heel lang volhouden. Toen die weer opdook, was ik verbaasd. Voor mijn gevoel was die wel tien minuten onzichtbaar geweest.
Deze retentievijver, een plas die is aangelegd om het water hier langer vast te houden, maar die ook als blusvijver kan worden gebruikt, ligt aan de rand van het industrieterrein. Daarvan kan ik nu enkele gebouwen door de bomen heen zien. Maar in een groot deel van het jaar heb je hier helemaal niet in de gaten dat er een bedrijventerrein achter ligt. Goed ingepast in het landschap, mijn complimenten. Voor het grootste deel van dat terrein geldt dat helaas niet. Dat is maar al te goed zichtbaar, als je vanuit dat Nationaal Landschap Winterswijk naar de bebouwde kom gaat.
De plas is aangelegd in de jaren 90 van de vorige eeuw. Daarover is zelfs nog langdurig gediscussieerd in de gemeenteraad. Over het nut van de retentievijver was iedereen het wel eens, maar niet over de manier waarop de benodigde grond van een landbouwer moest worden verworven. Burgemeester en wethouders stelden voor dit zo goedkoop mogelijk te doen. Maar omdat de grond officieel industriegrond zou worden, die per vierkante meter meer waard is dan landbouwgrond, waren enkele raadsleden het daar niet mee eens. De eigenaar moest de maximale prijs krijgen. Ja, daar kun je dan lang over praten. Aan zo'n discussie denk ik als ik op het bankje zit. Zo zijn er veel meer plekjes in Winterswijk, waarover ik een discussie heb mee gemaakt in de gemeenteraad. Terugblikkend denk ik vaak dat het zinloos gezeur is geweest. Ook over deze plek. Hier ligt nu een mooi hoekje voor watervogels. Misschien is het aardig om eens een overzicht te maken van al die plekjes in Winterswijk waarover veel te lang is gesproken. Achteraf begrijpen we zelden waarom.
