Het bankje bij de Stemerdinkbrug. Foto: Bernhard Harfsterkamp
Foto:Vanaf een bankje
Bij de Stemerdinkbrug
Door Bernhard Harfsterkamp
Vanaf een ouderwets groen houten bankje naast een treurwilg kijk ik uit op de Boven-Slinge. Ik zie vooral de leuning van de brug. Om water te zien moet ik even opstaan. Nog niet zo lang geleden lag hier een stuw. Tussen Kotten en de Brinkheurne is echter veel veranderd aan de bekendste beek van Winterswijk. Alle stuwen zijn verwijderd, zodat de vissen in dit gedeelte weer probleemloos heen en weer kunnen zwemmen. Omdat het beekwater niet te snel weg moet stromen heeft de Boven-Slinge hier meer ruimte gekregen. Er zijn meer bochten, waardoor de afvoer vertraagd wordt.
Het is goed dat de stuwen niet meer nodig zijn om de waterstand te regelen. "Weer enkele blusvijvers weg", hoor ik VVD-raadslid Tom van Beek meteen zeggen, maar daar kunnen andere plekken voor gevonden worden. Het is goed dat Boven-Slinge hier weer een natuurlijker karakter heeft gekregen. Sleutelen aan de beek is van alle tijden. Dat doet de mens al sinds hij landbouw in Winterswijk bedrijft. Dat sleutelen was altijd bedoeld om betere omstandigheden te creëren voor de mens en zijn voedselproductie. Zolang de ingrepen kleinschalig waren had het niet eens een groot nadelig effect op de natuur. Dat veranderde pas toen de techniek verbeterde en grotere ingrepen mogelijk werden.
Tijden veranderen. Landbouw heeft niet meer overal de hoogste prioriteit. Beken krijgen weer meer ruimte. Sleutelen aan de beek gebeurt nu ook om natuur en landschap aantrekkelijker te maken. Achter het bosje waarop ik uitkijk ligt geen grote maïsakker meer. De Boven-Slinge heeft daar een nieuwe grote bocht gekregen. Op het terrein erom heen mogen planten en dieren zich spontaan vestigen. Mooi, dat er weer plekken zijn waar de natuur ons mag verrassen. Geen zorg, dat maïs is er op andere plekken nog genoeg. Ik hoef vanaf het bankje alleen maar naar links te kijken. Maïs tot aan de beek. Dat in het bouwland twee solitaire eiken staan zorgt voor een klein beetje afwisseling. Maar moet dat gras dat meters hoog kan worden midden in de zomer tot aan de beekoever ingezaaid worden? Waarom geen brede strook langs de beek, waarop zich een mooi struweel kan ontwikkelen. Het uitzicht wordt er hier mooier door en insecten zullen er blij mee zijn.
Ook op dit bankje geniet ik van de rust. Oh, vanuit het Stemerdinkbos aan de overkant van de beek hoor ik genoeg vogelgeluiden, maar om half elf is het grote zingen wel voorbij. Vanuit de verte hoor ik wel auto's over de Kottenseweg razen. Als ik naar het einde van de Stemerdinkweg kijk, zie ik zelfs zeer regelmatig auto's passeren op deze maandagmorgen. Blijkbaar is de Kottenseweg een vitale verkeersader. Echte stilte in Winterswijk is nog ver weg. Maar op de klinkerweg komt in het half uur dat ik op het bankje zit en de omgeving in me opneem niet veel voorbij. Eén fietser flitst voorbij, het zal wel een E-biker zijn. "Wordt het nog wat?", hoor ik hem roepen. "Jazeker", antwoord ik luidkeels, ook al weet ik niet precies wat hij bedoelde. Maar met de Boven-Slinge tussen Aalbrinkbos en Stemerdinkbos wordt het zeker wel wat.
