Wim Scholtz benoemd tot
erelid Vereniging Het Museum
WINTERSWIJK – Hans van Lith, sinds vorig jaar voorzitter van de Vereniging Het Museum, stelde aan het begin van de ledenvergadering op 11 april in de Museumfabriek voor een extra punt aan de agenda toe te voegen. De leden hadden geen bezwaar, waarna Van Lith Wim Scholtz vroeg om naar voren te komen. Na een toespraak waarin hij uitgebreid over de verdiensten van de ex-voorzitter voor de Vereniging en voor Winterswijk vertelde werd Scholtz tot erelid benoemd. Het nieuwe erelid was 'een beetje verrast' en ook 'een beetje ontroerd', en waardeerde het gebaar.
Door Bernhard Harfsterkamp
Wim Scholtz is jarenlang het gezicht geweest van de Vereniging Het Museum. Hij was veertig jaar bestuurslid, waarvan zo'n dertig als voorzitter. Als behartiger van historisch en cultureel erfgoed liet hij de gemeente regelmatig horen, wat hij vond van hun slordige omgang met dat erfgoed. "Als vrijwel geen ander heb je je ingezet voor het behoud van de Tricotfabriek", zei Hans van Lith. "Ik kan me dat nog herinneren als de dag van gisteren. De enorme belangstelling in het Wamelink van zeker 500 Winterswijkers die de avond bezochten die door jou en Wim van Ast was georganiseerd om de Tricot te gaan gebruiken als gemeentekantoor zal ik niet licht vergeten. Dat was de aanzet van een taaie strijd die jaren later ondanks al je inspanningen in de gemeenteraad met elf tegen tien werd verloren. Maar dat is democratie."
Historisch bewustzijn
De inzet van Scholtz leidde er overigens wel toe dat de oude textielfabriek niet werd gesloopt en later een woonbestemming kreeg. Niet alleen door in te spreken tijdens vergaderingen van de gemeenteraad vergrootte Scholtz het historisch bewustzijn van de plaatselijke bestuurders, ook zijn artikelen droegen daar zeer aan bij. Die verschenen uiteraard in het blad van de Vereniging, maar ook in dagbladen en huis-aan-huisbladen. Als leraar geschiedenis aan de scholengemeenschap de Driemark stimuleerde hij zijn leerlingen om onderzoek te doen naar de geschiedenis van Winterswijk. Dit leidde tot werkstukken die eveneens als artikel in kranten terecht kwamen en de basis vormden van publicaties van de Vereniging Het Museum.
'Schilderkunst grootste liefde'
Scholtz was als voorzitter van de Vereniging Het Museum ook een gedreven 'uitgever' van boeken. Tijdens zijn voorzitterschap werden vele boeken over de geschiedenis van Winterswijk uitgegeven, die vaak goed verkochten zoals de boeken van Willem Peletier. Hij schreef daarnaast zelf boeken of werkte er aan mee. "Iedereen met enige belangstelling voor Winterswijk kent wel jouw werken", zei Van Lith. Hij noemde onder andere 'Geschiedenis van de Oost Achterhoekse ziekenhuizen' en 'Boerderijen kijken in Winterswijk'.
"In dit rijtje mogen zeker niet je boeken ontbreken die je schreef over belangrijke kunstenaars die hun stempel op Winterswijk hebben gedrukt, mannen zoals Max van Dam, Pieter Cornelis Mondriaan senior en Pietro Armati. De schilderkunst was en is je grootste liefde. Jij was de man die de Mondriaan-collectie van de vereniging heeft opgebouwd en die landelijke belangstelling bewerkstelligde voor het leven van deze beroemde schilder in Winterswijk." En daarmee aan de basis stond van de succesvolle Villa Mondriaan.
"Om al je verdiensten op te sommen is een apart boekwerk noodzakelijk", zei Van Lith. Hij moest zich beperken tot een klein overzicht van Scholtz' werk voor de Winterswijkse, Achterhoekse, Nederlandse en Duitse samenleving." Daarbij noemde hij nog zijn werk aan tentoonstellingen en zijn inzet bij fietstochten, busreizen en lezingen. Voor al zijn werk werd Scholtz al eerder gewaardeerd met de Cultuurprijs van de gemeente Winterswijk. Ook reikte burgemeester Thijs van Beem een Koninklijke Onderscheiding aan hem uit. Wim Scholtz, die stopt met het bestuurswerk omdat 'het een beetje te veel' werd, had niet zo'n lange opsomming van zijn verdiensten verwacht. Zijn leraarschap was altijd goed te combineren geweest met zijn werk voor de vereniging en het actief bezig zijn met streekhistorie. Hij deed dat werk niet alleen. Hij toonde zich blij met de vrijwilligers en bestuursleden met wie 'het goed was samen te werken'. Hij besloot zijn dankwoord met een citaat van een opmerking van een van zijn voorgangers, Colenbrander. Die was ervan overtuigd dat het Museum een goede toekomst zou hebben, wanneer succesvol een beroep op de Winterswijkse bevolking gedaan kon worden. Die steun van de bevolking was en is er.
