Geslaagde eerste Komrijweek
Met vele kleine en enkele grotere activiteiten
Bernhard Harfsterkamp
WINTERSWIJK - De eerste aanzetten waren er al in 2012 toen er een eerste Komrijlezing en een eerste Komrijdictee waren. Dat dictee werd in 2013 herhaald, maar pas dit jaar werd er voor het eerst een week vol activiteiten georganiseerd rondom de in Winterswijk geboren schrijver. Die begon met de onthulling van een gedenksteen voor het geboortehuis van Komrij in de Iepenstraat en eindigde met een wandeling langs de locaties in Winterswijk, die de dichter en columnist beschreef in zijn werk.
Druk bezochte Komrijlezing
De Komrijlezing door Kees van Kooten trok de meeste aandacht. Ruim 200 mensen genoten in de theaterzaal van het Gerrit Komrijcollege (GKC) van zijn verhaal over de schrijver, met wie hij jarenlang bevriend is geweest. Daarbij passeerde een hilarische schets van Van Kooten en De Bie, die als Jacobse en van Es Komrij bij de uitreiking van de P.C. Hooftprijs wegtoverden. Van Kooten had alleen lovende woorden voor Komrij. Vrijdagavond mocht hij dat in kort bestek herhalen bij het praatprograma Pauw. Als belangrijkste werken van de schrijver noemde hij diens bloemlezing in drie delen van de Nederlandse poëzie, Humeuren en temperamenten, een boek waarin Komrij allerlei stemmingen prachtig beschrijft en Verwoest Arcadië, het boek waarin de schrijver zijn jeugd in Winterswijk zo fraai weer geeft.
Veel kleine activiteiten
Maar er waren ook diverse kleinere activiteiten. Leerlingen van het GKC traden op een ijskoude dinsdag op op de markt voor een caravan, die door hen was beschilderd. In die caravan konden voorbijgangers een gedicht van Komrij voorlezen, waarbij ze werden gefilmd. De leerlingen zelf hadden op school al gedichten geschreven, die ze met verve voordroegen. Andere leerlingen richtten een kleine etalage in in de Ratumse straat met een spiegelgedicht van Komrij. Terwijl de voorbijganger het gedicht las zag hij of zij zichzelf als 'monster' in de spiegel.
Al winters Winterswijk
De scholengemeenschap speelde een belangrijke rol in de Komrijweek. Zo zong Elles Tetelepta het door Huub van der Lubbe op muziek gezette gedicht 'Simpel verlangen' van Komrij bij de onthulling van de gedenksteen en serveerden andere leerlingen er Portugese wijn en hapjes. Of ze namen deel aan een schrijfworkshop met Kees van Kooten. Of ze probeerden een dictee met een tekst van Komrij zonder fouten op te schrijven. Of ze traden op in de trein bij de opening van de Komrij-coupé met een K3-liedje met eigen tekst. Op deze manier kreeg de eerste Komrijweek een gevarieerd karakter, waarvan zeker Charles Hofman, die zo lang samen leefde met Komrij genoot. Hij was er speciaal voor vanuit het warme Portugal naar het al winterse geboortedorp van Gerrit gekomen.
Volhouden
De Komrijweek is zeker voor herhaling vatbaar. Die bevat een aantal sterke onderdelen, zoals de lezing, al zal niet elk jaar een Van Kooten de lezing kunnen houden. Om er een echte traditie van te maken is echter vooral een kwestie van volhouden. Zeker als de Komrijwerkgroep die de week organiseerde ook meer mensen buiten Winterswijk naar de Komrijweek wil trekken. Iets meer activiteiten voor het 'grote' publiek zouden dan wenselijk zijn, want deze week was voor een groot deel gericht op de school zelf. Mooi, dat leerlingen van het Gerrit Komrijcollege zo enthousiast bezig waren met het werk van de schrijver, maar het zou aardig zijn wanneer in komende jaren meer mensen uit Winterswijk en daarbuiten geïnteresseerd kunnen worden voor het Komrijk, zoals de nalatenschap van de schrijver wel wordt aangeduid.