Opluchting

Opluchting

Gisteren voelde ik me opgelucht, want ik hoefde geen mondkapje op. Met zo’n kapje op had ik soms het gevoel dat ik hyperventileerde. Dat komt omdat ik last heb van kortademigheid. Ik weet het. Overgewicht, slechte conditie en chronisch ziek. Daar is deels wat aan te doen. Zonder kapje adem ik prettiger en krijg ik meer lucht.

Afstand houden, geen handen schudden, geen drie klapzoenen meer. Dat luchtte me juist op en het is fijn dat dit nog even de regel blijft. Zeker, soms overtreed ik net als iedereen de regel. Er zijn een aantal mensen die dichterbij me mogen komen, zoals Dick en Henk, de cameramannen van RTV Slingeland. Zij zijn familie, zeg ik altijd. Bij interviews staan we schouder aan schouder. Op die manier krijgen we de geïnterviewde het beste in beeld, als hij of zij mij blijft aankijken. Vooral wethouder Inge klein Gunnewiek doet dat niet. Zij heeft vaak de neiging zich rechtstreeks tot de kijker te richten.

Opgelucht ben ik omdat ik weer een raadsvergadering in Winterswijk vanaf de “perstribune” kan bijwonen. Het is toch anders om Wim Wassink in levende lijve boos te zien worden dan via een computerscherm. “Daar neem ik afstand van” klinkt dan net iets overtuigender. En dat broodje kroket in een van de schorsingen was een mooie beloning voor het bijwonen van een vergadering, verdeeld over twee avonden, die bij elkaar zo’n acht uur duurde.

Opgelucht ben ik omdat de wethouders van Aalten weer tijdens een persgesprek echt in de ogen kan kijken. Binnenkort hoop ik ook daar weer de gemeenteraadsleden te zien. Fijn was dat tijdens de lockdowntijd raadsleden en de wethouders altijd bereid waren om voor de krant en de tv ergens met mij af te spreken voor een toelichting op hun goede voornemens om de lokale samenleving nog mooier en beter te maken.

Opgelucht ben ik dat ik geen last had van hersenkronkels. Het laatste complot bedacht ik in mijn jeugd, toen ik er heilig van overtuigd was dat mijn vader dagelijks door de paus werd gebeld met opdrachten om mij gelovig te houden. Dat geld van miljonairs van wie wordt gezegd dat zij mij en anderen aansturen heb ik nog nooit gehad. Ik had het goed kunnen gebruiken. Vooral opgelucht ben ik dat ik er nog ben. De bedoeling is dat nog even vol te houden. Bedroefd ben ik over zij die het niet redden.

Nooit zal ik zeggen dat ik me nu eindelijk bevrijd voel. Ik heb tijdens de coronacrisis geen moment gedacht dat mijn vrijheid in gevaar was. Het enige wat ik hoefde was afstand bewaren, vaak mijn handen wassen, geen handen schudden en als ik ziek was thuis blijven. En af en toe dat mondkapje. Dat waren geen zware opgaven.