Maarten van der Weijde en Trias voorzitter Bart Berenschot. Foto: Bart Kraan

Maarten van der Weijde en Trias voorzitter Bart Berenschot. Foto: Bart Kraan

Maarten van der Weijden: ‘Overwinnen doet best pijn’

Sport

Ex-zwemmer boeit publiek bij sponsoravond van FC Trias

Door Bart Kraan

WINTERSWIJK - Een uitstekende zwemmer die vele successen heeft kunnen laten noteren. Zowel binnen als buiten, zoals in 2008 toen hij bij de Olympische Spelen in Peking goud pakte op de tien kilometer open water. Dat gaat op voor Maarten van der Weijden die in 2001 acute lymfatische leukemie, een ernstige vorm van bloedkanker, kreeg maar daarvan is genezen en middels zijn eigen Foundation geld inzamelt voor de strijd tegen kanker.

Maar Van der Weijden is ook een heel vlotte spreker. Dat blijkt vrijdagavond bij een bijeenkomst van sponsoren van FC Trias in de kantine van sportpark ‘t Huitinkveld, de eerste activiteit die de vereniging houdt om het twintigjarig bestaan te vieren. De aanwezigen luisteren ademloos naar wat Van der Weijden vertelt over zijn sportloopbaan en persoonlijke leven.

In dat laatste speelt zijn vader een belangrijke rol. Het is zijn vader die Van der Weijden ertoe brengt te gaan sporten. ‘’Want mijn vader was ervan overtuigd dat sport een goede voorbereiding op het leven is’’, aldus Van der Weijden. Hij probeert onder meer voetbal, schaatsen, hockey en judo. ‘’Alle sporten eigenlijk, maar ik vond niets leuk, ook omdat ik een tikkeltje lui was. Ik heb toen zwemmen geprobeerd, dat vond ik wel leuk, want ik was sneller dan mijn zus.’’
Van der Weijden ontwikkelt zich tot een uitstekende zwemmer, die met name op de wat langere afstanden uitstekend uit de voeten kan. Maar zijn loopbaan krijgt in 2001 een knak als hij met klachten in het ziekenhuis terecht komt. ‘’Ik werd onderzocht, waarna ik bezoek kreeg van een aantal artsen. Dan weet je dat het meestal slecht nieuws is. Ik had leukemie waarvan het niet zeker was dat ik daarvan zou genezen’’, aldus Van der Weijden, die zich tot zijn vader wendde. ‘’Ik vroeg hem hoe dit kon. Want hij had mij altijd gezegd dat als je iets overkomt, je zelf verantwoordelijk bent. Mijn vader vond dat een lastige vraag, maar hij gaf aan dat het niet om een verkeerde keuze ging. Maar dat ik verkeerde cellen had. Een kwestie van pech dus. Dat maakte het wel dragelijker, ik kon mezelf niets verwijten.’’
Van der Weijden herstelt uiteindelijk van zijn ziekte en gaat weer zwemmen. Hij besluit in 2006, tot teleurstelling van zijn vader, om zich helemaal op zwemmen te richten en te stoppen met zijn studie wiskunde. Hij komt bij de beroemde zwemcoach Marcel Wouda en diens team van specialisten terecht die alles uit de kast halen om hem voor de Olympische Spelen van 2008 in Peking klaar te stomen. ‘’Marcel had de pech dat ik niet de snelste zwemmer was en ‘s ochtends niet op mijn best was’’, aldus Van der Weijden. Hij krijgt van een slaapexpert een speciale bril die hij ‘s ochtends moet opzetten om het opstaan te vergemakkelijken. En hij gaat in een zuurstoftent slapen zodat de zuurstofcapaciteit van zijn bloed toeneemt.

Die aanpak en de vele trainingsarbeid werpen tijdens de Olympische finale op de tien kilometer open water op 21 augustus 2008 zijn vruchten af. Zoals zijn teamgenoot Pieter van den Hoogenband de avond daarvoor al had voorspeld. Toch gaat het allemaal niet vanzelf. Afgesproken wordt om Van der Weijden aanvankelijk gebruik te laten maken van de stroming achter zijn voorliggers om dan toe te slaan. Aanvankelijk veronderstelt hij dat die tactiek werkt en neemt hij, met nog duizend meter te zwemmen, de leiding. Dan komt Van der Weijden erachter dat hij deel uitmaakt van de groep achtervolgers. Hij zet alles op alles en slaagt erin de Brit David Davies en de Duitser Thomas Lurz te achterhalen en te verslaan. ‘’Een onwerkelijk gevoel’’, zo omschrijft hij zijn emoties van toen. ‘’Ik kon constateren dat ik had gewonnen. Vanaf dat moment wilde ik de kanker overwinnen. Maar dat woord overwinnen doet best pijn. Toen ik nog met leukemie in het ziekenhuis lag, wilden mijn lotgenoten Rob en Bob fit worden voor de volgende chemokuur. Ze vroegen me of ik mee wilde doen, maar ik had daar geen zijn in, ik was een luie patiënt die net deed of ik sliep als ik de fysiotherapeut aan hoorde komen lopen. Maar ik ben beter geworden, Rob en Bob niet. Ik heb twee prachtige dochters, terwijl de dochters van Rob en Bob hun vader al een aantal jaren moeten missen. Die twee hebben domme pech gehad, daarom heb ik moeite met het woord overwinnen.’’

Na zijn Olympisch goud van 2008 besluit Van der Weijden te stoppen met wedstrijdzwemmen, maar is hij nog met enige regelmaat in het water te vinden. Maar nu om namens zijn Maarten van der Weijden Foundation geld in te zamelen voor de strijd tegen kanker. Zo begint hij in 2018 aan de Elfstedentocht die hij na 53 uur op advies van een arts staakt. ‘’Omdat ik dingen zag die er niet waren en ik moest overgeven.’’
In 2019 probeert hij het voor de tweede keer, nu volbrengt hij de tocht wel. ‘’Ik heb meer geslapen en gegeten en meer van de steun van het publiek genoten. Iedereen krijgt een tweede kans, ook jullie, FC Trias’’, aldus Van der Weijden, die met het laatste deel van zijn opmerking refereert aan de 2-1 nederlaag van de derdeklasser tegen Viod in het eerste nacompetitieduel waardoor promotie voor de derdeklasser vooralsnog een illusie blijft.
Met die twee tochten heeft Van der Weijden ruim dertien miljoen euro bijeen gebracht voor de strijd tegen kanker. Daar blijft het niet bij, want hij wil volgend jaar de Elfstedentocht in triatlon doen. ‘’Dus tweehonderd kilometer zwemmen, tweehonderd kilometer fietsen en tweehonderd kilometer hardlopen, in zes dagen. Dat wordt een hele uitdaging, waarbij ik weinig kan slapen. Want ik wil sporten als de mensen wakker zijn.”

Maarten van der Weijden te gast bij FC Trias. Foto: Bart Kraan
Maarten van der Weijden te gast bij FC Trias. Foto: Bart Kraan

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant