Jacques Herb. Foto: PR
Jacques Herb. Foto: PR

‘Monogamie? Nou, ik heb wel een scheve schaats gereden…’

XInterviews & Achtergrond

ACHTERHOEK - In Veur de Droad beantwoorden Bekende Achterhoekers gevoelige vragen en helse stellingen. Wie antwoordt legt direct een beetje zijn ziel bloot. In aflevering 2 de koning van de smartlap: Jacques ‘Manuela’ Herb (75) uit Epse.

Door André Valkeman

1) Mijn mentale bui is:
“Prima. Ach, bij het opstaan is het: Jezus, krijg nou wat. Heb ik last van mijn rug. Allemaal ouderdom. Maar ik fiets veel en fitness twee keer in de week. Ik moet van mijzelf. Als ik optreed heb ik energie nodig, longinhoud... Daarom. Dat bewegen zorgt ook dat kopzorgen verdwijnen. Die heb je gelukkig sowieso minder, als je ouder wordt. Ouder worden is berusting.”

2) Ik lijk het meest op ‘mien va/mo’:
“Ik heb een andere jeugd gehad dan de meeste mensen. Mijn ouders scheidden vroeg. Mijn vader heb ik vervolgens twee of drie keer gezien in mijn leven, hij was afwezig. Mijn moeder werd ziek, tuberculose. Ze kon niet zorgen voor mij dus ging ik naar een tehuis. Daar zat ik tot mijn dertiende. Het zal daarom zijn dat ik niet weet op wie ik lijk. Mijn moeder zong ooit in een koor. Dus misschien moeder?”

3) Mijn grootste angst:
“In 2016 heb ik een lichte tia gehad. Ik ben bang het nog eens te krijgen en dat het veel erger zal uitpakken. Dat ik een kasplantje word. Verschrikkelijk, dat het einde is dat je niet meer kan communiceren. Geef mij dan maar een poeiertje, dan liever euthanasie.”

‘Een goede smartlap is óók een dramatische opera, maar dan in vijf minuten’

4) Dit is mijn held:
“Mario Lanza. Een geweldige operatenor. Ik was vijftien en hij kwam in mijn leven. Een beetje een Pavarotti-achtige zanger. Ik hoorde hem zingen en begon als kind hem na te doen. Ik nam zangles, best klassiek-achtig. Men zegt dan: maar jij werd smartlappenzanger en geen klassieke. Klopt ergens. Toch: een goede smartlap is óók een dramatische opera, maar dan in vijf minuten.”

5) Na de dood is er:
“Ik was acht, zat in een tehuis in Scheveningen. Een kind van acht jaar dat filosofeert over: wat gebeurt er als ik weg ben… Het kan niet, toch was het zo. Het is gek als ik maar één keer op de wereld kom, dacht dat mannetje. Op een bol die miljoenen jaren oud is. Ik kom vast terug. Later hoorde ik wat reïncarnatie was. Daar geloof ik ergens wel in. Hoe je terugkomt? Niet als lampenkap natuurlijk. Wie weet een hond, of zoiets. Máár, natuurlijk heb ik geen bewijs.”

6) De mens is monogaam:
“De mens hoort monogaam te zijn. Maar als er zoveel wordt gescheiden door vreemdgaan, twijfel ik. Ik kom er eerlijk voor uit. Toen ik bekend werd met Manuela, reed ik een scheve schaats in mijn eerste huwelijk. Als artiest word je soms verleid. De mens is niet monogaam, maar we kunnen het wel zijn én ik heb nu een vrouw die mij alles geeft.”

7) Dit maakt het leven het leven waard:
“De wereld. Ik ging vroeger mee op de internationale scheepsvaart en zag nog niet de helft. Je kan je blijven verbazen op deze aardbol.”

8) Hierom huilde ik voor het laatst:
“Er staat hier een urn van mijn hond. Hij was zes en werd ernstig ziek. Je las in zijn ogen: baasje laat mij maar gaan. Euhm…’’ Herb krijgt tranen. “Dat is kut gewoon. Hij stierf in mijn armen.”

9) Ik kan buiten de 
Achterhoek wonen:
“Jawel. Ik ben geboren in Rotterdam. Opgegroeid in Den Haag. Heb in Zeeland, België en Duitsland gewoond. Nu in Epse, Achterhoek. Een nomade dus. Maar die nomade blaast zijn laatste adem in de Achterhoek. Ik heb het naar mijn zin hier.”

10) Dit komt er op mijn grafsteen:
“Hier ligt Herb. Het ging nooit ergens over. Hij ging nooit ergens heen. Dus… Laat mij toch met rust. Dat komt in een nieuw lied van mij. Klinkt hard, maar dat valt mee. Verwacht niet te veel van het leven, dat zit er erin voor mij. Alles is betrekkelijk en gaat voorbij.”


Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant