Theo Parmentier en Berdie Marsman genieten nu nog meer van hun vrije tijd. Foto: Han van de Laar
Theo Parmentier en Berdie Marsman genieten nu nog meer van hun vrije tijd. Foto: Han van de Laar

Predikanten echtpaar Protestantse Gemeenschap met pensioen

Algemeen

‘Nu is het tijd voor andere dingen’

Door Han van de Laar

WINTERSWIJK - “We kijken met veel genoegen terug op ons leven tot zover en zeker ook op de afgelopen 16 jaren dat we predikanten mochten zijn in Winterswijk.” Aan het woord zijn dominee Theo Parmentier en zijn echtgenote dominee Berdie Marsman. Samen hebben ze beroepshalve afscheid genomen van de Protestantse Gemeente Winterswijk.

Theo: “Ik ben met pensioen gegaan vanwege mijn leeftijd. Berdie is ‘losgemaakt’, zoals wij dat noemen. We zijn in 2005 samen begonnen hier in Winterswijk en houden nu ook samen op.” Kennen doen ze elkaar al vanaf 1976 toen ze allebei begonnen aan de studie theologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In 1984 trouwden Berdie en Theo en kregen vervolgens drie kinderen. Berdie: “Ons eerste kleinkind is op komst. Daar verheugen we ons uiteraard enorm op.” Berdie is geboren in Schoonebeek en Theo in Voorschoten. Maar door de werkzaamheden van beide vaders hebben ze op veel plekken in Nederland gewoond. In 1995 begon hun eerste duobaan als predikant in Stadskanaal.

Pastorale werkzaamheden
Berdie heeft vóór die tijd nog in het onderwijs en als kerkelijk vicaris (hulppredikant) gewerkt. In 1989 werd zij predikant in Lemele en Lemelerveld. Theo was toen wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit. Hij werd vooral geïnspireerd door een oom, namelijk Dick Mulder, hoogleraar godsdienstwetenschap en Islam kenner. Met hem heeft hij veel samen gewandeld en gesproken. Ook de Deense dominee en verzetsheld Kaj Munk, die in de oorlog door de Duitsers werd vermoord, was een voorbeeld voor Theo en dat gaf bij hem de doorslag om dominee te worden. Berdie: “Ik heb altijd willen weten hoe iets zit. Verbaasd was ik over mensen die altijd maar wisten hoe iets moest of hoorde te zijn. Die Gods wil verkondigden zonder ruimte te bieden voor andere opvattingen. Streng en dwangmatig. Dat sprak me niet aan. Ik wilde zelf achter de werkelijkheid komen en op mijn manier in contact komen met God. Voor mij was de tocht er naar toe dan ook belangrijker dan de aankomst. Niet anderen de maat nemen. Dat gevoel wilde ik delen.”

Opvolging
Samen vervulden ze één fte. Voor een opvolger neemt de Protestantse Gemeenschap even de tijd. Er wordt naar iemand gezocht die past in de Winterswijkse Gemeenschap. Tegelijkertijd is de keuze niet meer zo groot. Er zijn niet zoveel jongeren die de studie theologie volgen. Een opvolger aanstellen, gaat in samenwerking met de landelijke Kerk. Berdie: “Wij hebben geen verhuisplannen, we blijven in Winterswijk. Hier voelen we ons thuis. We gaan ook zeker wat meer vrijwilligerswerk doen, maar eerst willen we wat tot onszelf komen. Even tijd voor wat andere dingen. Daarnaast hebben we nu al hobby’s genoeg die wel wat inhaalwerk kunnen gebruiken. Ook de tuin en klussen binnenshuis vragen om aandacht, dus een zwart gat gaat er echt niet komen.”

Altijd inzetbaar
Theo: “Hoewel er sprake is van een krimpende kerk, heb ik nooit spijt van mijn keuzes gehad. Ik heb met veel plezier, overtuiging en voldoening mijn werk gedaan. We stonden altijd klaar voor anderen. Onze kinderen accepteerden dat, ondanks dat bijvoorbeeld Kerst en andere feestdagen nogal eens in het gedrang kwamen. In feite waren we -als het nodig was- 24 uur per dag inzetbaar. Maar je krijgt er ook veel voor terug. Bij ons afscheid begin september en daarna kregen we veel warme reacties. Dat deed ons zeker goed. We hebben dan ook een mooie tijd achter de rug.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant