Fien Titarsole zwaait vanuit de Kever naar familie en vrienden. Foto: Bart Kraan
Fien Titarsole zwaait vanuit de Kever naar familie en vrienden. Foto: Bart Kraan

Cadeaus, bloemen en high tea na loopbaan van 47 jaar

Algemeen

Fien Titarsole neemt emotioneel afscheid van SKB

Door Bart Kraan

WINTERSWIJK – Het is aanvankelijk de bedoeling dat ze op haar laatste werkdag in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (afgelopen donderdag) nog daadwerkelijk aan de slag gaat. Maar de collega's van Fien Titarsole hebben daar heel andere ideeën over. Want ze willen niet dat een loopbaan van maar liefst 47 jaar onopgemerkt wordt afgesloten.

En dus laten ze hun 66-jarige collega 's morgens met een Volkswagen Kever ophalen, waarna zij en de mensen met wie ze nauw heeft samengewerkt van een high tea, inclusief Molukse hapjes, genieten. Tevens wordt ze met veel waardering toegesproken. Daarna wordt ze op een broodserveerwagen gezet en naar de personeelsuitgang gereden. Het afscheid op de afdeling maakt diepe indruk op Fien Titarsole, die het dan ook niet droog houdt. ''Het was emotioneel, want ik heb heel lang en fijn met mijn collega's samengewerkt. Ze zijn dan ook familie geworden. Hen loslaten, is heel moeilijk'', vertelt de scheidend SKB-werkneemster, die dan veronderstelt dat er het afscheid erop zit en ze kan rustig vertrekken.

Dat is echter niet het geval. Want buiten staan zo'n vijftig familieleden, vrienden, kennissen en collega's die zich in twee rijen, met inachtneming van de anderhalve meter afstand, hebben opgesteld om Titarsole bloemen en cadeaus te geven. Als zij in gezelschap van haar partner Johan Kakisina buiten komt en dat ziet, schiet ze opnieuw vol. ''Dat had ik niet verwacht, wat leuk'', zegt ze terwijl ze de presentjes en bloemen in ontvangst neemt. Dat zijn er zo veel dat zij en Kakisina er letterlijk de handen vol aan hebben. Als Titarsole haar laatste cadeautje heeft gekregen, stappen zij en haar partner in de Kever waarmee ze 's ochtends gekomen zijn. En gaan ze naar de Molukse kerk aan de Kloetenseweg waar hen en hun familie, vrienden en kennissen een buffet wacht.

Daarmee is dan werkelijk een einde gekomen aan een loopbaan die al in 1973 is begonnen. In dat jaar is Titarsole aan de slag gegaan in het toenmalig Algemeen Ziekenhuis, waar ze is begonnen op de linnenkamer. Daar fungeert ze als voedingsassistente op de kinderafdeling, de afdeling chirurgie, de afdeling intern om te eindigen op de kraamafdeling. Uiteraard dan allang niet meer in het Algemeen Ziekenhuis maar in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix waar ze heeft gewerkt vanaf de opening in 1984. ''Ik was nog een van de weinigen die vanaf de oprichting hier hebben gewerkt, Autje Sesink, die onlangs na in totaal 45 dienstjaren afscheid nam, heeft ook vanaf de oprichting in het SKB gewerkt '',vertelt Titarsole die het in al die jaren uitstekend naar haar zin heeft gehad. ''Ik heb een geweldige tijd gehad.''

In die periode maakt ze de nodige veranderingen mee. ''In het Algemeen Ziekenhuis moest ik als voedingsassistente naar de keuken om de maaltijden op te halen, destijds werd alle eten in onze eigen keuken bereid. En brachten wij het eten van de keuken naar de afdeling. In het SKB gaat het anders. Hier komen alle maaltijden van buitenaf en worden ze bij de afdeling afgeleverd. Wij hoefden dus als voedingsassistentes niet meer naar de keuken om het eten op te halen. We fungeerden meer als zorgassistenten, brachten de bestelling op de afdeling naar de patiënten. We maakten veel meer deel uit van de verpleging.''
In de keuken is Titarsole de laatste jaren dus niet zo veel meer geweest. Dat heeft ze altijd jammer gevonden, merkt partner Johan Kakisina op. ''Toen kon ze geen grappen meer maken met de koks.''
Bang dat ze na haar werkzame leven zich gaat vervelen, is Titarsole niet. ''Ik ga straks veel met mijn zussen fietsen en treinen, ga genieten van mijn vrije tijd'', vertelt de scheidend SKB-werkneemster die graag eind van dit jaar met familie naar de Molukken had gewild. ''We zouden 12 december vertrekken. Maar dat gaat niet door vanwege de corona. Heel jammer. Ik ben dan wel niet geboren op de Molukken, maar het is het toch een deel van je. Ik was er heel graag naar toe gegaan. Maar misschien kan dat later nog.''

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant