Vader en zoon lopen Pieterpad op klompen

WINTERSWIJK - De spieren zijn nog stram van de laatste etappe. Op 1 december liepen Henk en Teun Assinck 17 kilometer, de dag ervoor 27. Twee jaar geleden, in oktober 2017, begonnen ze in Pieterburen. Op 1 december bereikten ze, 498 kilometer verder, de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg. Op klompen!

Het idee kwam van vader Henk. Teun was dertien en wilde wel meedoen met een bijzondere wandeltocht. "De klompenpaden waren net in het nieuws en wij liepen allebei vaak op klompen. Ik voor mijn werk, ik geef tuinbouwlessen en laarzen zitten niet lekker. We hebben het Pieterpad uitgekozen." Henk en zijn zoon Teun, die net zestien is geworden, ondernamen al vaker samen bijzondere activiteiten. Zo hebben ze veel op de ligfiets rondgereden.

Vragen onderweg
In de afgelopen twee jaar liepen ze elke maand in een weekend een deel van de route. "Het voordeel van wonen in Winterswijk is dat we vaak thuis konden eten en slapen, en verder van huis verbleven we meestal in een bed & breakfast. Reizen deden we met trein en bus", vertelt Henk. Onderweg was er de nodige belangstelling. Teun: "Mensen stelden soms vragen als: Lopen jullie op klompen? En vinden jullie dat fijn? Ja, zeiden we dan. Dat zijn we gewend."

Rustgevend
Henk: "Waarover we praatten onderweg? We hebben veel leuke gesprekken gehad, soms over school, over cabaret of over niks maar er was zeker tijd voor diepgang. Ook was het regelmatig stil. Je hoofd is los tijdens het lopen. En zo'n dag levert altijd iets op. Nieuwe indrukken en plekken waarvan je het bestaan niet kent. Verschillende landschappen, schapenweiden, zandverstuivingen, rivieren, bossen en heide. Als ik thuis ben ga ik iets doen, voor mijn werk, of een klus, maar lopen is echt genieten. En we zien wel hoe laat we aankomen." Dat lopen rustgevend is, weet ook Teun: "Het is gemoedelijk om daar rustig te lopen en over van alles na te denken. Je bent niet met school bezig."

'Je hoofd is los tijdens het lopen'

Koffie en vlaai
Van elke etappe namen Henk en Teun iets mee naar huis. Ze laten een dennenappel zien, een mooi stuk hout en zelfs een enorme uitgebloeide bloem van een berenklauw. Ook kwamen ze onderweg een toepasselijke spreuk op een muur tegen: 'Nur wo man zu Fuß war, war man wirklich.' Slechts waar men te voet was, was men werkelijk, een citaat van Goethe. Ze waren onder de indruk van de hartelijkheid die ze onderweg tegenkwamen. Zo stond ergens in Limburg een bordje met de tekst 'Pieterpad-lopers, pak koffie en een stuk vlaai'. "Je kon een vrije bijdrage achterlaten. Wat een onverwacht vertrouwen", zegt Henk.

Trofee
Het laatste weekend was pittig. Teun: "Voor we vertrokken voor die grote etappe moest ik vroeg op voor mijn krantenwijk, dus het was een lange dag. En zondag liepen we nog een heel stuk in het donker door een bos." Maar na afloop kreeg Teun van zijn vader een zelfgemaakte trofee en ze gingen gezellig uit eten. Nieuwe plannen voor een gezamenlijke tocht zijn er nog niet. Teun heeft zijn klompen even afgezworen. "Het was erg leuk, maar voorlopig even niet."