Randbericht

Over het spoor naar
Duitsland

De Borkense Baan in Kotten lag er deze week mooi bij. Ik stond bij de overgang in de Kuipersweg en maakte foto's richting Haverkampstegge en richting Nonneven. Die foto's heb ik vaker gemaakt, maar in deze tijd van digitale fotografie en onbeperkte opslag van documenten is er geen enkele reden om niet nog eens die foto's te maken. Bovendien zijn ze elke keer net weer anders.

Aan die Borkense Baan heb ik nog een kunstwerk overgehouden. Ruim dertig jaar geleden was er een studiegroep Borkense Baan, die een rapport heeft gepresenteerd over het 'langste natuurgebied van Winterswijk'. Daarin werden alle waardevolle planten en dieren en het belang van deze ecologische verbindingszone beschreven. Er was zorg dat de spoorbaan zou verdwijnen, omdat er geen gebruik meer van werd gemaakt. Daarom werd aan de Nederlandse Spoorwegen voorgesteld het 'natuurgebied' aan Natuurmonumenten en het Geldersch Landschap te geven. Als een kado, want in 1979 waren er 150 jaar spoorwegen in Nederland.

De NS vond het een leuk idee. De Borkense Baan werd de eerste oude spoorlijn, die officieel natuurgebied werd. Het leidde tot enige landelijke aandacht, waardoor de studiegroep ook mee mocht doen aan een in die tijd befaamde natuurquiz: Ja Natuurlijk! Opgenomen in Burgers Bush in Arnhem. Dat ging niet zomaar. De leden van de studiegroep moesten in een busje naar Hilversum, waar we in een studio een screentest deden. De regisseur koos daarna drie personen uit die het beste op televisie zouden overkomen. Ik mocht zowaar meedoen. De quiz hebben we gewonnen, dankzij de kennis van Jan Stronks en Rody Schröder. Ik mocht het kunstwerk dat de winnaar kreeg houden: drie dikke driehoeken van plastic met enkele Mondriaanmotieven.

Alleen al vanwege dit kunstwerk voel ik me verplicht me te blijven inzetten voor de Borkense Baan als natuurgebied. Misschien dat ik daarom elke keer voor mijn doen scherp reageer als iemand weer een ballonnetje oplaat over een spoorwegverbinding met Duitsland. Vaak wordt daarvoor de Borkense Baan genoemd, maar ook de Bocholtse Baan. Die spoorbaan heeft nog veel langer geen vervoersfunctie meer en is een van de prachtigste onverharde wegen geworden van de Achterhoek. Dankzij al die bomen, die er nu langs staan. Wie daar opnieuw een spoorwegverbinding over wil aanleggen, die een aantal keren dagelijks wordt gebruikt, heeft niet erg goed nagedacht.

Elke keer als ik zo reageer, wordt mij verweten dat ik geen ambitie heb. Ik moet grootser denken in het belang van de bewoners van de Achterhoek. Ik denk liever groots in het belang van alle mensen die genieten van natuur en landschap in Winterswijk en eraan bij dragen dat die interessant blijft voor de twee miljoen recreanten die hier komen genieten. Tegen de burgemeesters, Achterhoekse gemeenteraadsleden en aankomende politici, die graag snel naar Bocholt willen, zeg ik opnieuw: dat gaat niet gebeuren. Winterswijk mag ooit een spoorwegknooppunt zijn geweest, die tijd is definitief voorbij. Accepteer een keer dat niet overal alles mogelijk is en dat er streken in de Achterhoek zijn waar natuur en landschap wel worden gekoesterd.