Frühschoppen

Met het Frühschoppen kwam ik voor het eerst in aanraking, hoe kan het anders, tijdens een vakantie in Duitsland. We waren in Uedelhoven, een plaatsje in de Eifel, dat net zo groot en bijna net zo gezellig is als Meddo. Mijn ouders waren er op zondag voor uitgenodigd. Uiteraard wilde ik meteen mee, hoewel ik geen idee had wat er ging gebeuren, maar ik wilde overal graag bijhoren. "Daarvoor ben je nog te jong", zei mijn vader.
Met dat antwoord nam ik al vrij snel geen genoegen meer, maar als elfjarige jongen liet ik me nog overbluffen. Mijn kans om te ervaren wat dat frühschoppen nu precies inhield kwam enige jaren later. Ik was inmiddels vijftien of zestien en in de jaren zeventig van de vorige eeuw mocht je dan allang van je ouders een biertje drinken. Tegenwoordig wordt daar schande van gesproken, maar dat geldt voor wel meer gewoonten die we veertig jaar geleden doodnormaal vonden.
Verwachtingen had ik niet, maar ik was toch wel enigszins verbaasd dat frühschoppen hetzelfde bleek te zijn als bier drinken in een café. Oh ja, na het vierde glas bier kwamen er plakjes worst op tafel. Gezellig was het zeker. Een bijzondere ervaring vond ik het nauwelijks. In de jaren daarna ben ik zelden meer mee geweest, hoewel ik niets en nog steeds niets heb tegen een glas bier op de vroege morgen.
In een café bier drinken op zondagmorgen doe je overigens niet zomaar. Het is een oude traditie. Na de kerkdienst van tien uur moest de zwaarte van het geloof even verlicht worden in het café. In de loop der tijd werd het al iets vroeger, want een kerkdienst was saai. Een half uurtje was wel genoeg. Totdat dat zelfs teveel werd en er meteen naar het café werd gegaan. Om het extra aantrekkelijk te maken werd er op enkele zondagen in het jaar voor een muziekje gezorgd. In de hoek van de uitspanning speelden en zongen enkele vaardige muzikanten. Maar wel op de achtergrond, want muziek is leuk, maar het moet niet de hoofdzaak, het gesprek waarin de week werd doorgenomen, verstoren.
Na al die mooie gedachten over frühschoppen in het verleden wilde ik het ook wel eens in het heden meemaken. Daarom stond ik zondagmorgen in mijn Lederhose en met een jagerspetje op in de feesttent op de Markt. Ik was ruimschoots op tijd aanwezig, maar om kwart voor elf was er nog steeds niemand. Toen er om ywaalf uur nog steeds nauwelijks iemand aanwezig was en er nog geen muziek werd gespeeld, ben ik maar weer naar huis gegaan. Om daar in mijn eentje een biertje te drinken.
Later hoorde ik dat het pas om één uur was begonnen. Maar dat is voor mij te laat. Dan ben ik al alweer toe aan een middagdutje. Daarom organiseer ik over een jaar graag een echte frühschoppen tijdens het Volksfeest, zoals die wellicht oorspronkelijk is bedoeld. Praten over alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd met een glaasje erbij. In Duitsland deden ze dat aan een Stammtisch. Waar die komt te staan weet ik nog niet. Het kan onder mijn kastanje, maar andere suggesties zijn welkom. Meldt u ook vooral vroegtijdig aan, want het aantal plaatsen is beperkt.