WMT helemaal los bij HAIR

WINTERSWIJK – De titel van de musial heeft maar vier letters: HAIR. Maar achter dat korte woord gaat een hele wereld schuil: de wereld van een jeugdcultuur uit de eind zestiger en begin zeventiger jaren. WMT, het Winterswijks Muziek Theater, legde die wereld op een hartstochtelijke, overtuigende en krachtige manier bloot. Het gezelschap ging bij de première helemaal los en intrigeerde door de zeggingskracht die ze het verhaal HAIR, let the sun shine in, meegaven. De boodschap was overduidelijk: het voorhouden van een spiegel.

Door Josée Gruwel

Première, donderdagavond. Veel ouderen in de zaal van Theater De Storm. Ze zitten er vooral uit nostalgie, om een avond ondergedompeld te worden in de tijd van toen. De tijd van de hippies met hun flowerpower. Hippies die in communes leefden en protesteerden tegen de oorlog in Vietnam en die gingen voor vrede, vrije seks en liefde. Ze vielen op door lange haren, blote voeten, kleurrijke kleding die wijd viel of juist strak zat. Ze rookten wiet en hasj en LSD en luisterden naar psychedelische muziek.

Even een avond terug naar toen, de sfeer proeven. Maar al snel bleek dat het meer was dan dat. Door tekst, muziek en beelden werd een spiegel voorgehouden en aan het denken gezet. Wie wil dat niet: zichzelf zijn, met passie leven. Maar wie doet dat echt?
Regisseur Jasper Korving maakte met de cast van de rockmusical een bruisende happening. Eerst het stille, ongemakkelijke afscheid van de jongen uit de provincie, Claus Hooperbukowski, met zijn ouders op een koud aanvoelend perron. Daarna de kennismaking met de hippies in Central Park die uiteindelijk goed uitpakt.

Als toeschouwer sloot je de integer spelende Mark Wevers, Claus, al snel in je hart. Hij was opgeroepen voor de oorlog in Vietnam. De vele hippies waarbij hij terecht kwam riepen in eerste instantie vraagtekens op, want behalve kennismakingen gebeurde er nog niet zoveel.
Maar opeens sprong de vonk over, was het alsof iedereen opveerde: Margreet van Dam was namelijk haar saaie burgermansleven zat, conformeerde zich aan de parkbewoners en verstomde alles en iedereen met 'My conviction'. Vanaf toen was de cast echt los en kwamen alle aspecten van het hippie-leven ten volle naar voren.

HAIR is nou niet bepaald een musical met veel muziektoppers, behalve dan de titelsong 'Haar', en liederen als 'Aquarius', 'Wees welkom, melkweg' en 'Laat de liefde toe'. Hoewel het vooral over liefde gaat, is er eigenlijk geen echt mooi intiem liedje over de liefde die Claus met zijn Linda, gespeeld door Wendy Bomers, beroert. Dus moest vooral door het spel de sfeer worden weergegeven. Geprojecteerde beelden van de oorlog in Vietnam en het leger intensiveerden die sfeer.

Zo werd verbluffend treffend met een dansfeest het verschil met de rijken weergegeven en werd een gezamenlijke 'trip' een prachtig visuele ervaring. Laat de liefde toe, was het thema, en hoe kun je dat beter opwekken dan door hartstochtelijk te dansen? Uiteindelijk werd er voorgoed afscheid genomen van Claus. Het leger riep, voor eeuwig.

Regisseur Jasper Korving, muzikaal leider Gerben Kruisselbrink, choreograaf Tim Aafjes, dansassistente Fleur Swienink en repetitor Dennis Weelink zorgden er met de cast en alle medewerkers achter de coulissen voor dat je kunt begrijpen dat destijds de Beatles zich identificeerden met de hippie-beweging.