Vanaf een bankje

Vanaf een bankje

In het Rommelgebergte

Door Bernhard Harfsterkamp

WINTERSWIJK – Wat zijn de twee populairste wandelbossen in Winterswijk? Van oudsher zijn dat de Bekendelle en het Rommelgebergte. Natuurlijk wordt er ook in andere bossen veel gewandeld. Vooral bossen die dicht bij de bebouwde kom liggen zoals Bönnink en Buskersbos zijn populair bij mensen, die er niet al te ver vanaf wonen. Op de zondagen in mijn jeugd gingen we echter of naar het beekbos in 't Woold of naar het dennenbos met veel zand ten westen van het dorp.

De laatste jaren ben ik weinig meer in het Rommelgebergte geweest, maar als ik er in de buurt ben zie ik dat er nog altijd veel wandelaars komen. Voor mij is het vooral het belangrijkste bos uit mijn jeugd. Met mijn beste vriendje op de lagere school was ik er vaak te vinden. Favoriete plekje was een grote grove den, waar we inklommen. Ook met de Sint Jozefschool kwamen we er vaak. We wandelden er helemaal naar toe met als doel nog meer beweging op de trimbaan, die er net nieuw was aangelegd.

In mijn jeugd was het Rommelgebergte nog een gebied waar een motorcrossbaan lag. Ik herinner me zelfs nog kampioenswedstrijden met de toen populaire Gerrit Wolsink, die zelfs in Studio Sport werden uitgezonden. De motorcrosser mocht tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw in het Rommelgebergte komen. Toen werden er ook de laatste regionale wedstrijden gehouden. Midden in het dorp kon je nog horen dat er geracet werd. Sindsdien heerst er rust in het Rommelgebergte. De crossbaan is nog wel te zien. Bij de aanleg werd gebruik gemaakt van de natuurlijke hoogteverschillen in het gebied. Hier en daar werden ze wel hoger of dieper gemaakt. Vanaf het bankje zie ik een paar van die zandschansen die zo'n motorcrosser de gelegenheid geven even door de lucht te vliegen.

Middenin het Rommelgebergte lag een diepe kuil, die we de leeuwenkuil noemden. Waarom weet ik niet. Die natuurlijke hoogteverschillen waren er niet altijd. Zoals op vele plekken in Winterswijk lagen hier ook eeuwenlang woeste gronden met vooral hei en hier en daar opslag van dennen. De heideplaggen werden gebruikt bij de bemesting van de bouwlanden. Als je heide afplagt ontstaat er open wit zand. Als zo'n zandvlakte iets te groot wordt, kan het zand gaan stuiven. Op de Veluwe heeft dat tot grote zandverstuivingen geleid, waaronder zelfs dorpen zijn verdwenen. Het vermoeden is dat dit in het Rommelgebergte op kleine schaal is gebeurd. Daardoor ontstonden er hier 'bergen'. Woeste grond met bergen noem je Rommelgebergte. Die woeste grond zag er immers wat rommelig uit en toen de heideplag vanaf het einde van de 19^de eeuw niet meer nodig was had het geen nut meer. Weg met die rommel! De meeste heidevelden werden daarom ontgonnen. Het Rommelgebergte werd grotendeels beplant met grove dennen. Enkele kleine delen met heide werden gespaard. Alleen in het gedeelte tussen de spoorweg naar Zutphen en de Arrisveldweg is daarvan nog iets te zien.

Vanaf het bankje zie ik nog steeds veel dennen. De herfstkleuren maken echter goed zichtbaar dat hier inmiddels redelijk veel loofbomen staan. Rechts in de verte zie ik de restanten van de grote open plek. Na de aanplant met dennen waren er geen open zandige delen meer. Maar ergens in de eerste helft van de jaren zestig is de motorcrossbaan aangelegd. Zo ontstond ook de grote open plek dichtbij de Meekertweg. Intussen bevindt zich er al weer jarenlang een bosje in het midden. Ook daaromheen groeit het steeds verder dicht. De sporen van de motorcross zullen echter nog wel enkele decennia zichtbaar blijven.